Σχέδιο για Παιδεία και Πολιτισμό
Α. ΠΑΙΔΕΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι οτι από όλες τις γλώσσες που υπάρχουν και μιλιούνται παγκόσμια, μόνο στην Ελληνική γλώσσα και κουλτούρα υπάρχουν ως διαφορετικές έννοιες, οι λέξεις ‘’παιδεία‘’ και ‘’εκπαίδευση’’. Σε όλες τις άλλες γλώσσες εφαρμόζεται στην πράξη μόνον η έννοια που δηλώνει η λέξη εκπαίδευση.
Τις παραπάνω δύο έννοιες μας βοηθάει να τις κατανοήσουμε ως διαφορετικές, καθώς και την κρισιμότητα αυτής της διαφοράς για την Ελληνικότητά μας απο αρχαιοτάτων χρόνων ο Αριστοτέλης και στην πιό σύγχρονη εποχή ο λόγιος και φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης.
Παρά την τεράστια χρονική απόσταση που τους χωρίζει, οι σπουδαίοι αυτοί Έλληνες φιλόσοφοι χαρακτηρίζουν και οι δύο ως παιδείατην μόρφωση του νέου ανθρώπου, με κύριο σκοπό τη συνολική διαμόρφωσή της προσωπικότητάς του ως ελεύθερου ανθρώπου, δηλαδή, υπεύθυνου και ικανού να λαμβάνει αποφάσεις για την κοινωνία στην οποία είναι πολίτης.
Αυτή η έννοια είναι φυσικά πολύ διαφορετική από οσα, πολύ πιο περιορισμένα, εννοούνται και περιγράφονται με την λέξηεκπαίδευση, αφού αυτή ορίζεται ως η συστηματική διαδικασία μετάδοσης γνώσεων και δεξιοτήτων σε ένα συγκεκριμένο και περιορισμένο, κατά κανόνα επαγγελματικό, αντικείμενο.
Οι διαχρονικά ανθρωποκεντρικές Κοινωνίες των Ελλήνικών Πόλεων – Κρατών αρχικά, των Κοινοτήτων στη συνέχεια, στήριξαν τον υπαρξιακό τους πυρήνα στον άνθρωπο ως δημιουργό της Πολιτικής, του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας.Δυστυχώς το σύγχρονο ελληνικό κράτος με μιά αλλοτριωμένη παιδεία εκπαίδευση δημιούργησε μια ελληνική κοινωνία που έχει εμποτισθεί από την “ήσσονα προσπάθεια”, τον “ωχαδελφισμό” την “ασυνειδησια” και τη “λαμογιά”. Το Κυρίαρχο Έθνος – Κράτος που Εθνική Πατριωτική Δημοκρατική Συμμαχία οραματίζεται σήμερα πρέπει να αποκτήσει μια άλλη προσέγγιση.
Επομένως για την Δημοκρατική, Εθνική και Πατριωτική Συμμαχία που σήμερα 2ο συνέδριό μας συγκροτούμε, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό άλλο εκπαιδευτικό πρότυπο για τους Έλληνες νέους, πέραν μιας επικαιροποιημένης Αριστοτέλειας θεώρησης που να αποσκοπεί σε μια ανθρωποκεντρική παιδεία στην υπηρεσία του ανθρώπου και της κοινωνίας των πολιτών.
Σε αυτήτην επικαιροποίηση, στην βάση της Αριστοτέλεια περί Παιδείας θεώρησης, πρέπεινα λάβουμεθπόψη μας τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, που πραγματοποιούντε βίαια γύρο μας. Η σύνδεση είναι αναγκαία ώστε να επιτευχθεί ορθολογιστικά η η μέγιστη συμμετοχή των πολιτών στην προσφορά εργασίας.
Το εκπαιδευτικό σύστημα, στο οποίο επομένως θα καταλήξουμε, πρέπει να στηρίζεται κυρίως στην παροχή παιδείας προς τους νέους Έλληνες, με σκοπό τη συνολική διαμόρφωσή της προσωπικότητάς τους, ως ελεύθερων υπεύθυνων και ικανών να λαμβάνουν αποφάσεις για την κοινωνία πολίτών, χωρίς να παραλείπει όμως και την απαραίτητη, για την ένταξή τους στην οικονομία, επιστημονική καιεπαγελματική τους εκπαίδευση. Το επίκαιρο αυτό εκπαιδευτικό σύστημα το ονομάζουμε Αριστοτέλειο Σύστημα Παιδείας.
Το σύστημα αυτό εξασφαλίζει την μεταφορά από κάθε γενεά στην επόμενη των πολιτιστικών στοιχείων της παράδοσης και του πολιτισμού των Ελλήνων, ώστε να διασφαλίζεται η συνέχεια και η διάρκεια των πολιτιστικών τους αξιών ως όρος επιβίωσης.
Β. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Χαρακτηρίζουμε σαν πολιτισμό ενός λαού το σύνολο των τεχνικών και πνευματικών του επιτευγμάτων.
Στο ασφαλές περιβάλλον των πόλεων δόθηκε στους λαούς η δυνατότητα να απασχοληθούν με τις τέχνες, με το σύστημα παιδείας, τη φιλοσοφία και τις επιστήμες δηλαδή πολιτισμικά στοιχεία που μαζί με τη γλώσσα και τη θρησκεία την αρχιτεκτονική και τα ήθη και έθιμά τους αποτελούν την πολιτιστική τους ταυτότητα.
Το σύστημα παιδείας εκτός που αντιπροσωπεύει, μεταξύ άλλων, την εθνική ταυτότητα ενός λαού και αποτελεί παράλληλα και το όχημα για την μεταφορά, δια μέσου των γενεών, των πολιτιστικών του στοιχείων και της παράδοσής του. Είναι επομένως εξ’ αρχής ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη και συνέχιση του πολιτισμού μας.
Ειδικά το Αριστοτέλειο Σύστημα Παιδείας , όπως η Εθνική Πατριωτική Δημοκρατική Συμμαχία θα το ορίσει θα αποτελεί πλέον διαχρονίκα την βάση για τη διαμόρφωση του ανθρώπου – πολίτη ως δημιουργού των κάθε είδους πνευματικών, πολιτικών, επιστημονικών και καλλιτεχνικών επιτευγμάτων και αξιών , που ως άρρηκτο σύνολο παρελθόντος και παρόντος, η παγκόσμια διανόηση αποκαλεί Ελληνικό Πολιτισμό.
Σήμερα η παγκοσμιοποίηση, κάτω από την ομπρέλα ενός δήθεν πανανθρώπινου πολιτισμού επιδιώκει την επιβολή ισοπεδωτικών, ομογενοποιμένων πολιτισμικών προτύπων σε παγκόσμια κλίμακα με δόλωμα τα κοινωνικά αυτονόητα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η οικολογική συνείδηση που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Στη βάση καλούνται οι λαοί να προσχωρήσουν υπό την προϋπόθεση βέβαια να απαρνηθούν τους δικούς τους ιδιαίτερους πολιτισμούς.
Η ‘‘παγκοσμιοποιητική” αυτή παρέμβαση είναι το πρόσχημα. Στην πραγματικότητα είναι μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η Υπερεθνική Ελιτ, με σκοπό να οικειοποιηθεί την Παγκόσμια Οικονομική και Πολιτική εξουσία, παρεμβαίνοντας προληπτικά σε όσες από τις εναντίον της αντιδράσεις εκτιμάει ότι θα προκληθούν με αφετηρία τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των λαών.
Ειδικά για τον Ελληνικό λαό, που όπως είναι φυσικό, λόγω της μακρόχρονης ιστορικής συμπόρευσής του με τον πολιτισμό τουκαι την ορθόδοξη χριστιανική πίστη του μια τέτοια μεταστροφή θα ήταν κάτω από διαφορετικούς όρους αδύνατη. Έτσι η Νέα Τάξη Πραγμάτων όμως χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί την πολιτική των κυβερνήσεων και τα ιδεολογικά κέντρα που διαθέτει ή ελέγχει (πανεπιστημιακά και άλλα ιδρύματα, μέσα μαζικής ενημέρωσης κ.λ.π) για τον αφελληνισμό μας.
Με αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές μεταρυθμίσεις μεθοδεύτηκε συστηματικά η αποδυνάμωση της σχέσης του Ελληνικού λαού με την γλώσσα , τη θρησκεία, την ιστορία και τις παραδοσεις του, γενικά με τον πολιτισμό του. Τα αλληλοδιάδοχα ‘’εκπαιδευτικά συστήματα’’συνεχώς εξελίσσονται ετεροβαρώς, με κοινό τους χαρακτηριστικό την περαιτέρω αποδυνάμωση της “παδείας” πρός όφελος της“κονσερβοποιημένης” εκπαίδευσης .Με αυτές τις εκπαιδευτικές μεταρρύθμισεις απονευρώθηκε πολιτιστικά η Ελληνική Κοινωνία και δημιουργήθηκε πρόσφορο έδαφος για την επιβολή ενός συστήματος αξιών με επίκεντρο το χρήμα και την κατανάλωση με αποτέλεσμα την σημερινή οικονομική καικοινωνική κρίση.
Η απόφασή μας να αποτελέσει το Σύστημα Παιδείας αδιαμφισβήτητη προτεραιότητά μας, θεμελιώνει τις προϋποθέσεις για να αντιστραφεί η δυσμενής για τη χώρα και το λαό μας πορεία και να θωρακιστεί, σε βάθος χρόνου, ο Ελληνικός Πολιτισμός απέναντι στην πολιτιστική και οικονομική εισβολή.
Γ . ΣΥΜΜΑΧΟΥΜE ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΞΙΑΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
Είναι όμως εφικτό να συγκροτηθεί και να παρέχει ανθρωποκεντρική παιδεία στους νέους Έλληνες το Αριστοτέλειο Σύστημα Παιδείας, όταν στην κοινωνία που το περιβάλει ηγεμονεύει το χρηματοκεντρικό Σύστημα Αξιών ;
Και όμως είναι γιατί η συντριπτική πλειοψηφίατης Ελληνικής Κοινωνίας αναζητά στον συγκεκριμένο υπό συγκρότηση νέο Συνασπισμό εξουσίας την ανακούφισή της από τις μνημονιακές πολιτικές και την ανθρωπιστική κρίση που οι πολιτικές αυτές έχουν προκαλέσει. Σαν λάος βρισκόμαστε πλέον στη διαδικασία διαμόρφωσης μιάςνέας πλειψηφίαςπου θα εκφραστεί στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Σε αυτήν την πλειοψηφία θα επιδιώξουμμε να συμμετέχουμε ως Εθνική Πατριωτική Δημοκρατική Συμμαχία
Είναι σάφες οτι μια τέτοιαδιαφορετική πολιτική απο την μέχρι σήμερα εισαγώμενη και ασκούμενη πού κυριαρχή καθ υπαγόρευση ξένων κέντρωνσε βάρος της χώρας και του λαού μας πρέπει να βασιστεί σε μία εντελώς ενότητα ιδεών και αξιών. Στο πνεύματου Αριστοτελείου Συστήματος Παιδείας που περιγράψαμε θα ευοδωθούν οι προσπάθειες για την παραγωγική ανασυγκρότησης της χώρας μας και την καταπολέμηση της ανεργείας
Η επιτυχία του εγχειρήματος που έχουμε αναλάβει θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την δυνατότητά μας να επικρατήσουμε στην ιδεολογική και αξιακή αντιπαράθεσή μας με τους μηχανισμούς της εξάρτησης που κυριαρχούν σήμερα
Σημαία μας στο εγχειρημα αύτο είναι η ιδεολογική συνεκτικότητα που η Εθνική Πατριωτική Δημοκρατική Συμμαχία θα προσεγγίσει τα θέματα παιδείας και πολιτισμού.