Η ομιλία του Παναγιώτη Σγουρίδη, στην παρουσίαση του βιβλίου “Η Περιπλάνηση ενός βιολιού”, του συγγραφέα Μιχάλη Μπουναρτζίδη, στον ΙΑΝΟ στην Αθήνα, 3.3.2016
Απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του Παναγιώτη Σγουρίδη στην παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα Μιχάλη Μπουναρτζίδη, «Η ΠΕΡΠΛΑΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΟΛΙΟΥ», στον ΙΑΝΟ στην Αθήνα στις 3 Μαρτίου 2016.
Kυρίες και Κύριοι,
Λόγω έλλειψης χρόνου διάβασα το βιβλίο « Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΟΛΙΟΥ» στο Μετρό. Το άρχισα και το τελείωσα στη διαδρομή από το σταθμό του Αιγάλεω στην Εθνική ‘Άμυνα και αντίστροφα.
Κράτησε μήνες το διάβασμα ώσπου το ολοκλήρωσα. Το εντυπωσιακό ήταν ότι θυμόμουν και δεν έχανα τη συνέχεια . Η ιστορία ξετυλιγόταν λες και διάβαζα το βιβλίο αυθημερόν.
Αυτό δείχνει ότι ο παλιός, καλός μου φίλος, Μιχάλης Μπουναρτζίδης, ωρίμασε ως συγγραφέας και απέκτησε την τέχνη και την τεχνική του «γράφειν».
Δεν είναι μόνο η πλοκή ενός μυθιστορήματος που αναδεικνύει ένα συγγραφέα. Δεν είναι μόνο τα βιωματικά στοιχεία που καταθέτει ο συγγραφέας. Δεν είναι τα ευρηματικά τρικ που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας. Αυτό που σε κατατάσσει σε ώριμο συγγραφέα είναι ο τρόπος που αραδιάζεις τις λέξεις και η ικανότητα αυτή φαίνεται απλόχερα μέσα στις 467 σελίδες του βιβλίου.
Κατά τη δική μου κρίση θεωρώ ότι το βιβλίο είναι ένα ιστορικό, περιπετειώδες ρομάνζο. Ένας παιδικός έρωτας ανάμεσα στο Θωμά και στην Ελβίρα ξεδιπλώνεται όσο ξεδιπλώνεται και το ΕΠΟΣ των εμφυλίων στην Ευρώπη στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Στις τρεις γωνιές της Ευρώπης – Ελλάδα, Ισπανία και Ρωσία – καθώς και στην καρδιά της, στη Γερμανία, εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού, ο Ναζισμός.
Ορθόδοξος Χριστιανός ο Θωμάς και η Ελβίρα Εβραιοπούλα. Και θέλω εδώ να εκμυστηρευτώ κάτι. Ο Μιχάλης και εγώ, αν και μεγαλύτερος από εμένα- δεν του φαίνεται βέβαια- αφού η Ρένα, η γυναίκα του, τον προσέχει καλά- μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, στον Άγιο Ελευθέριο στην Ξάνθη. Στην ίδια γειτονιά έμενε και μια οικογένεια Εβραίων με το γιο τους το Λαζαρίκο που παίζουμε μαζί. Η μάνα του, η κυρά Σουλίκα, είχε ένα τατουάζ με τον αριθμό του στρατοπέδου του Άουσβιτς. Την είχε γλιτώσει την τελευταία στιγμή. Η αδελφή του η Λούση ήταν πολύ όμορφη κοπέλα. Ίσως η αγάπη του για το δράμα του εβραϊκού λαού να οφείλεται σ’ αυτό. Και στο πρώτο του βιβλίο « ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ» αναδεικνύει τη συμπάθειά του στους Εβραίους.
Δε θα ασχοληθώ άλλο με το βιβλίο αλλά θα ήθελα να καταθέσω κάποιες δικές μου αυθαίρετες σκέψεις, όχι κατ’ ανάγκη αντιφατικές και αντικρουόμενες , από τα μηνύματα που εκπέμπει το βιβλίο.
1η σκέψη: Ο έρωτας θριαμβεύει. Μπαίνει πάνω από θρησκείες, παραδόσεις, ιδεολογίες και λογική. Ο έρωτας γίνεται κυβερνήτης της ζωής.
2η σκέψη: Η φύση έχει τη δική της αρμονία. Ο άνθρωπος τη διαταράσσει και με προσπάθεια συντηρεί τη διαταραχή αυτή. Αν σταματήσει να το κάνει, η φύση αποκαθιστά την αρμονία της. Για παράδειγμα εγκαταλελειμμένες πόλεις, κτήρια, δρόμοι γίνονται ξανά δάσος.
Η φύση όμως του ανθρώπου είναι αυτοκαταστροφική και ίδια για όλους τους ανθρώπους. Τιθασεύεται μόνο από το κοινωνικό περιβάλλον με κανόνες και νόμους. Αν αφεθεί αχαλίνωτη η αυτοκαταστροφή είναι εμφανής, ιστορικά γεγονότα παλαιότερα και πρόσφατα, δείτε τη Συρία…
3η σκέψη: Η ιστορία γράφεται από προσωπικές επιθυμίες. Ηγέτες φορτισμένοι από συναισθήματα επιλέγουν τον έναν ή τον άλλο δρόμο, όμως ο καθένας οδηγεί σε διαφορετικά αποτελέσματα.
4η σκέψη: Περιεχόμενο στις καρέκλες των αξιωμάτων δίδει ο άνθρωπος που κάθεται και όχι η καρέκλα σ΄αυτόν.
Εν κατακλείδι τα συμφέροντα εκπροσωπούνται από ανθρώπους και κάθε φορά φοράνε το κουστούμι των συναισθημάτων τους.
Φίλε Μιχάλη, τα βιβλία ταξιδεύουν ανάλογα με τον ψυχισμό των αναγνωστών τους. Ο ίδιος αναγνώστης, αν το ξαναδιαβάσει, είναι δυνατόν να δημιουργηθούν σ΄αυτόν διαφορετικά συναισθήματα. Διατηρούν την περιπλάνησή τους στο χρόνο με τον αξιακό πλούτο που κουβαλούν. « Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΟΛΙΟΥ» φέρει τεράστιο αξιακό πλούτο και είμαι βέβαιος ότι θα μακροημερεύσει.
Είμαι βέβαιος ότι θα είναι καλοτάξιδο.