ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ O ΓΚΡΕΜΟΣ 16 – 01 – 2010

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μια Κυβέρνηση πρέπει να αποφασίζει και να πράττει χωρίς να εξαγγέλλει και όχι να εξαγγέλλει χωρίς να πράττει γιατί υπάρχουν διαφωνίες στην απόφαση. Εξάλλου η ιστορία απέδειξε όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ

«΄Εχουν το θράσος και μιλούν οι μέχρι πρότινος υπουργοί» μου είπε το πρωί αγανακτισμένος φίλος , που παρακολούθησε βραδινή τηλεοπτική πολιτική εκπομπή και συνέχισε «αυτοί που πρέπει να κρύβονται, κάνουν και προτάσεις, σα δε ντρέπονται».

Του απάντησα ότι για να υπάρχει δημοκρατία σε μια χώρα, πρέπει να υπάρχει ισχυρή και δομημένη αντιπολίτευση, διότι μόνο με αυτό τον τρόπο υποχρεώνεται η όποια κυβέρνηση να είναι σοβαρή και υπεύθυνη.

Με άφησε άναυδο με την απάντησή του. «Ποιος διαφωνεί μ αυτό, αλλά δεν ισχύει για την περίπτωση της Ν.Δ. Δεν δικαιούνται να ομιλούν αυτοί, όχι γιατί δημιούργησαν το οικονομικό χάος, άλλωστε αυτό μπορεί να συμβεί πολύ πιθανόν και στο ΠΑΣΟΚ αν συνεχίσει έτσι, αλλά γιατί όταν συνειδητοποίησαν τη ζημιά εγκατέλειψαν την προσπάθεια. ΄Οταν σπας ένα ποτήρι, σκύβεις και μαζεύεις τα γυαλιά και σφουγγαρίζεις το χυμένο περιεχόμενο. Δε σηκώνεσαι να φύγεις».

Και είχε δίκιο με την οπτική γωνία που είδε το ζήτημα. Ο κ. Καραμανλής τα παράτησε και μαζί μ’ αυτό το κόμμα του, όμως η αλλαγή σκυτάλης σ’ ένα κόμμα δεν είναι κολυμβήθρα του «Σιλωάμ», δεν εξαγνίζει τον πολιτικό φορέα. Οι εκλογές δεν είναι γενική συνέλευση ανωνύμων εταιρειών, που απαλλάσσουν τις εκάστοτε διοικήσεις από τις ετήσιες εταιρικές χρήσεις. Ούτε εκτονωτικές διαδικασίες για να αποφευχθεί η λαϊκή έκρηξη και ξανά πάμε μία από τα ίδια.

Εν προκειμένω δεν μπορεί ο κ. Σπηλιωτόπουλος, μέχρι πρότινος Υπουργός Παιδείας, να στηλιτεύει τα της παραπαιδείας, άσε που θα μείνει γνωστός για το Tabula Rasa όπως ήταν και η υπουργική του θητεία.

Δεν μπορεί ο κ. Αβραμόπουλος, μέχρι πρότινος Υπουργός Υγείας, να προτείνει την στελέχωση των μονάδων εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), όταν αυτός και ο προκάτοχός του δεν προσέλαβαν ούτε ένα γιατρό ή νοσηλευτή.

Δεν μπορεί ο κ. Μαρκόπουλος, πρώην Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης, να προτείνει για την προώθηση του Ελληνικού τουρισμού, όταν πέρασε από το υπουργείο «άβροχης ποσί», ούτε ο κ. Μεϊμαράκης περί των εξοπλισμών και ουκ έστιν αριθμός από τους τέως εκλεκτούς του κ. Καραμανλή. Ίσως υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις όπως αυτή του κ. Παπαθανασίου, του Υπουργού Οικονομίας, που στην μικρή θητεία του, αντιλήφθηκε το χάος που δημιούργησαν οι συνάδελφοί του της κυβέρνησης της ΝΔ και τα μέτρα που πήρε, σε μεγάλο βαθμό σιωπηλώς υιοθετήθηκαν από τον σημερινό υπουργό κ. Παπακωνσταντίνου.

Όμως με αυτά και με αυτά η χώρα κατρακύλησε στο γκρεμό και ευτυχώς την συγκράτησε το κλαδί του Ευρώ, αλλά μέχρι πότε. Πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, γιατί κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία, όπως ευρέως κυκλοφόρησε με πολλές γελοίες παρανοήσεις, αλλά η οικονομική μας επιβίωση. Η εξήγηση επ’ αυτών είναι απλή. Αυτοί που θα ήθελαν να μας υποχρεώσουν σε υποχωρήσεις στα «εθνικά» μας θέματα, δεν είναι σε θέση να μας δανείσουν, γιατί κι αυτοί οι ίδιοι είναι χρεωμένοι και αν το κάνουν θα ζητήσουν υποθήκες. Αυτοί που μας δανείζουν σήμερα είναι οι αγορές και σ’ αυτές πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να αποφύγουμε την πτώχευση, με την οποία θα ασχοληθώ εκτενέστερα με άλλη παρέμβασή μου.

Μέτρα όπως το πάγωμα των μισθών , αύξηση τελών και έμμεσων φόρων, χωρίς να συνοδεύονται από την έννοια της διατήρησης της αγοραστικής δύναμης, που σημαίνει ανταγωνισμός και έλεγχος των αγορών, καθώς και ανάπτυξη, δείχνει άγνοια περί των οικονομικών ή έλλειψη προσανατολισμού. Ανεξαρτήτως τι από τα δύο ισχύει, καθίσταται επικίνδυνο σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης όπως η σημερινή.

Η ανάπτυξη κυρίως θέλει διαρθρωτικές αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση, με επανακαθορισμό του ρόλου της, συγχωνεύοντας οργανισμούς και ανακατανέμοντας υπηρεσίες και υπαλλήλους «χωρίς στεγανά», με τις ίδιες μισθολογικές απολαβές και παρόμοιο υπαλληλικό αντικείμενο στις κενές οργανικές θέσεις, αναθέτοντας παράλληλο έργο παροχής υπηρεσιών σε Ν.Π.Ι.Δ.

Η ανάπτυξη κυρίως θέλει διαρθρωτικές αλλαγές στην αυτοδιοίκηση, δημιουργώντας μεγάλους δήμους και περιφέρειες, για να υπάρξουν οικονομίες κλίμακας τοπικού επιπέδου, με ανάθεση είσπραξης πόρων αλλά και αρμοδιότητες διαχείρισής τους. Δηλαδή προώθηση του ανταγωνισμού των αυτοδιοικητικών μονάδων μεταξύ τους και όχι συναγωνισμό στη ζητιανιά από την κεντρική διοίκηση.

Η ανάπτυξη χρειάζεται αλλαγή φιλοσοφίας στην οικονομία, με άνοιγμα επαγγελμάτων, με έξυπνο φορολογικό σύστημα, που μειώνει τα αποτρεπτικά τέλη και τις εισφορές, αυξάνοντας έτσι την κατανάλωση, συνεπώς την αύξηση των εσόδων του κράτους από το ΦΠΑ και τους έμμεσους φόρους, λόγω τζίρου. Η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης στη πηγή εσόδων, χωρίς την λογική αφαίρεση όλων των εξόδων, είναι παθητική αντιμετώπιση της οικονομικής, θα οδηγήσει σε φοροδιαφυγή του ΦΠΑ και καταστρατήγηση του «πόθεν έσχες». Κατά καιρούς αρθρογράφησα περί αυτών.

Η ανάπτυξη θέλει διαρθρωτικές αλλαγές στην ασυδοσία του πανεπιστημιακού ασύλου, στην οριοθέτηση των χώρων διαδήλωσης, χωρίς την οικονομική ταλαιπωρία των υπόλοιπων πολιτών. Αυτό θα βοηθά τους διαμαρτυρόμενους να εισπράξουν τη συμπάθεια και τη συμπαράσταση όλων και όχι την οργή τους. Εξάλλου η προστασία του πολίτη έχει αμφίδρομη σημασία.

Η ανάπτυξη τέλος χρειάζεται την αξιοποίηση των ικανών και όχι των αρεστών.

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μια Κυβέρνηση πρέπει να αποφασίζει και να πράττει χωρίς να εξαγγέλλει και όχι να εξαγγέλλει χωρίς να πράττει γιατί υπάρχουν διαφωνίες στην απόφαση. Εξάλλου η ιστορία απέδειξε όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος.