ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ 09-11-2010
ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ
Προκλήθηκε από την πλεονεξία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι χειριστές των μεγάλων κεφαλαίων, λέγε με golden boys + funds, για να αποκομίσουν κέρδη και συνεπώς προμήθειες γι΄αυτούς, τζογάριζαν ασύστολα. Ουσιαστικά, στοιχημάτιζαν ανύπαρκτα χρήματα πουλώντας υπαρκτούς τίτλους.
Αυτός ήταν ο λόγος που οι τράπεζες έδιναν δάνεια σε αποδεδειγμένα ανήμπορους να τα ξεπληρώσουν, για να αγοράσουν σπίτι, γιατί τους ενδιέφερε ο τίτλος αγοράς που στη συνέχεια θα τον τοποθετουσαν στη δευτερογενή αγορά των παραγώγων, τα λεγόμενα derivates.
Έφτασε στις 31-12-2007 ο όγκος του τζογαρίσματος παγκοσμίως να είναι 594 τρις δολάρια, όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν 54 τρις δολάρια. Όταν «κλώτσησε» η πυραμίδα, λέγε με στεγαστικά στις Η.Π.Α ,οι έχοντες και κατέχοντες έχασαν πολλά κεφάλαια και βρέθηκαν σε κατασταση πανικού. Όμως, λύση βρέθηκε για αυτούς μέσω του τραπεζικού συστήματος. Διότι, κλονιζόμενο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα λόγω της ¨φούσκας¨, κλονίστηκαν και τα εργαλεία του, δηλαδή οι τράπεζες, που ελέγχονται απ τούς ίδιους όμως αγγίζουν και την πραγματική οικονομία, δηλαδή την οικονομική καθημερινότητα των λαών.
Συνεπώς οι κυβερνήσεις έπρεπε να στηρίξουν τις τράπεζες με εγγυήσεις, δηλαδή με χρήματα των λαών.
Π.χ. τα κεφάλαια της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας είναι χρήματα των ευρωπαίων πολιτών. Αυτή τα δανείζει με εγγυήσεις κρατικά ομόλογα στις τράπεζες του κράτους αυτού, με επιτόκιο 1% και εν συνεχεία αυτές τα ξαναδανείζουν στους πολίτες ή στο κράτος με επιτόκιο από 6% και όσο πάνω θέλουν. Ο νοών νοείτο.
Είμαι πεπεισμένος ότι, η παγκόσμια κρίση θα λήξει όταν πάρουν πίσω τα «χαμένα» τους, που σαφώς πρέπει να τα πληρώσουν οι λαοί αγόγγυστα…. Προσέξτε, θα χάσουν το παιχνίδι αν υπάρξει κοινωνική αναταραχή. Αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο στοίχημα, λέγε με παγκόσμια διακυβέρνηση, που στα πόδια της σφάζεται η όποια εθνική κυριαρχία. Κάτι, που κάποιοι κυβερνήτες το ψελλίζουν και κάποιοι άλλοι το φωνάζουν με χαρά, λόγω αφελείας και άλλων τινών.
Π.Χ, όταν ξέσπασαν οι ταραχές στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 με τον άδικο χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η ανησυχία της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί ήταν μήπως αυτές οι ταραχές διαχυθούν και στις άλλες ευρωπαικές κοινωνίες. Την περίοδο εκείνη οι δηλώσεις τους για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη κοινωνία πρόνοιας θα χαρακτηριζόταν ακραία αριστερές. Όταν αυτό το κίνημα έσβησε, ανακουφισμένοι προχώρησαν στην επιβολή εισφοράς στους παιδικούς σταθμούς της Γερμανίας (sic), στο κόψιμο των συσσιτίων στα σχολεία της Βρετανίας (sic), στην αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης της Γαλλίας (sic). Για την Ελλάδα θα δούμε παρακάτω.
Κλείνω με δύο επισημάνσεις:
Πρώτη: Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και η επιμονή της σίγουρα δικαιώνει την αριστερή ανάλυση για το ρολο του κεφαλαίου. Δυστυχώς όμως, η Αριστερά δεν μπορεί να κινητοποιήσει γιατί δεν πείθει και αυτό είναι ακόμη ένα πλεονέκτημα στη φαρέτρα του συστήματος.
Δεύτερη: Το ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει αγνώστου τέλους διάρκεια είναι υπόθεση πρός διερεύνηση.Αφού τα γνωστά χρηματοπιστωτικά εργαλεία δηλαδή δημοσιονομική, εισοδηματική και νομισματική πολιτική φαίνονται αδύναμα να την κάμψουν αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτική κατάρρευση του συστήματος. Πατήρ Πάντων Πόλεμος Ηράκλειτος.
Β. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ.
Παιδί του τέλους του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου που γεννήθηκε στο Bretton Woods του New Hampshire το 1944 και αποτελεί σήμερα υπηρεσία του Ο.Η.Ε. , όπως και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Στόχος του η νομισματική εμπορική και συναλλαγματική σταθερότητα παγκοσμίως, που ελεγχόταν με αντίκρισμα δολαρίου χρυσού. Από το 1970 το αντίκρισμα έγινε η υποτιθέμενη ανάπτυξη και του επιτράπηκε να δίνει και δάνεια για να στηριχθούν οι φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες καθώς και χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση οικονομική. Πάντοτε όμως με κανόνες αυστηρής οικονομικής πειθαρχίας που θέτει και επιβλέπει την τήρησή τους το ίδιο.
Ο ρόλος του δεν είναι αγαθοεργός και σαφώς έχει και γενικότερες σκοπιμότητες. π.χ. Οι συνταγές του Δ.Ν.Τ. εφαρμόσθηκαν στη Ρωσία τη δεκαετία του 90. Το αποτέλεσμα ήταν να γνωρίσουν οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης τις μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο. Και ενώ τον Αύγουστο του 1998 βραβευόταν ο υπουργός οικονομικών της Ρωσίας A. Chubais για τη διαχείρισή του, η Ρωσία δύο ημέρες μετά κήρυξε πτώχευση. Αξίζει προσοχής όμως το ότι από το 1992 το Δ.Ν.Τ. φρόντισε να επιβάλει σε κάθε χώρα την υιοθέτηση του δικού της νομίσματος, έτσι ώστε να αποτραπεί η τυχόν επανένωσή τους υπό άλλη μορφή.
Λέγεται ότι, ο κύριος σκοπός του Δ.Ν.Τ. είναι η προστασία των κινουμένων ανά τον κόσμο κεφαλαίων!!! Είναι τα γνωστά κεφάλαια που περιέγραψα στην Α΄ ενότητα.
Τα κεφάλαια αυτά στοιχηματίζουν στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας ή στην καταστροφή της και δανείζουν για το σκοπό αυτό με εγγύηση ομόλογα. Το να χάσουν είναι μέσα στο παιχνίδι και το ρισκάρουν, Π.χ. τα ομόλογα είναι σαν τα χαρτάκια του ΤΖΟΚΕΡ του ΚΙΝΟ του ΛΟΤΟ. Αν δεν πιάσουν πάνε στον κουβά. Κανένας από τους παίκτες δεν κατηγορεί τον ιδιοκτήτη του πρακτορείου επειδή έχασε. Το Δ.Ν.Τ. φροντίζει με την εξυγίανση και τα σκληρά μονεταριστικά μέτρα που επιβάλλονται στο κράτος, τα ομόλογα να αποπληρωθούν. Έτσι, υπογράφει συμφωνίες (μνημόνια), μετατρέποντας τα ομόλογα σε δάνεια που συνεπώς έχουν εμπράγματες εγγυήσεις, λέγε με εθνική κυριαρχία. Τους υπαλλήλους επίβλεψης των όρων της συμφωνίας τους πληρώνει το κράτος, δηλαδή ένα τσούρμο συμβούλους ακριβοπληρωμένους, κάπως σαν τους παλιούς εκκαθαριστές κρατικών επιχειρήσεων εν Ελλάδι, που ποτέ δεν τελείωναν την εκκαθάριση, γιατί από αυτή ζούσαν.
Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
«Μια μικρή χώρα δεν πρέπει να είναι προβλέψιμη , δεν πρέπει να είναι δεδομένη» Ανδρέας Παπανδρέου σε συνέντευξή του στο περιοδικό Time μετά τις εκλογές του 1981.
Δυστυχώς, μόνο αυτό δεν ακολουθήσαμε. Γι΄ αυτό η ελληνική ελίτ εισέπραξε μόνο την περιφρόνηση της Ουάσινγκτον για την άνευ όρων και ανταλλαγμάτων ευθυγράμμισή της με τις επιλογές της. Γι΄ αυτό ποτέ δεν κέρδισε την εκτίμηση του Βερολίνου, αφού αυτό για να κάνει τη δουλειά του στην ελληνική αγορά, την δωροδοκούσε.
Η μεταολυμπιακή Ελλάδα έγινε περίγελος και ζητιάνα χώρα στον πλανήτη, έγινε το παράδειγμα προς αποφυγή σ΄όλους τους άλλους λαούς, όπως ο μπαμπούλας για να φάνε και να είναι υπάκουα τα μικρά παιδιά. Και όμως αυτός ο λαός μεγαλούργησε και έκανε θαύματα στο παλαιότερο και πρόσθετο παρελθόν, αποδεδειγμένα. Εργάζεται περισσότερο και αμείβεται λιγότερο.
Γιατί οι ομογενείς μας , ως μετανάστες σε άλλες χώρες , είναι πρότυπα δημιουργίας, φαντασίας και παραγωγικότητας~ Αν υπάρχουν και κάποια κρατικοδίαιτα λαμόγια, δεν φταίει ο λαός.
Δυστυχώς, οι δύο τελευταίες πολιτικές ηγεσίες πλήγωσαν τη χώρα πριν αλλά και εν μέσω κρίσης, αποδεικνύοντας στο έπακρο τη φράση Η πολιτική είναι η συστηματική οργάνωση της εμπάθειας . Η απογραφή του κ. Καραμανλή ανέβασε το δημόσιο έλλειμμα από το 2,5% στο 7% και η καταγραφή του κ. Παπανδρέου από το 8% στο 13,5% του ΑΕΠ.
Παρ΄όλα αυτά πάλι δεν δικαιολογείται η ένταξή μας στο Δ.Ν.Τ. Η Ιρλανδία εκείνη την περίοδο είχε έλλειμμα 14,3%, η Βρετανία 11,5%, η Ισπανία 11,2% και δεν το έπραξαν.
Εντασσόμενοι στους κανόνες του Δ.Ν.Τ. το δημόσιο χρέος το 2012 θα είναι 145% του ΑΕΠ, όμως το 2009 ήταν 115%, το 2010 είναι 125% και το 2011 θα είναι 137%. Συνεπώς, ούτε το χρέος δικαιολογεί την ένταξή μας. Π,χ, η G20 το 2011 θα έχει μέσο έλλειμμα 6,8% όταν, μετά από σκληρές θυσίες του Ελληνικού λαού, το δικό μας θα είναι 8% και το μέσο δημόσιο χρέος των G20 θα είναι 110%, όταν εμείς υπογράψαμε το μνημόνιο με το Δ.Ν.Τ. με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ μας.
Με όλα όσα προανέφερα, φαίνεται ότι δεν υπάρχει δικαιολογία ένταξής μας στο μηχανισμό του Δ.Ν.Τ. στις 23/4/2010 όταν, μία εβδομάδα αργότερα στις 7-5-2010, δημιουργήθηκε ο μηχανισμός στήριξης της Ε.Ε. με κεφάλαιο 700δις ευρώ.
Συνεπώς, ήταν πολιτική επιλογή που στόχευε στο να περάσει διαρθρωτικές αλλαγές που ούτως ή άλλως έπρεπε να περάσουν ήμουν, είμαι και θα είμαι υπέρμαχος γι΄αυτό – με το λιγότερο πολιτικό κόστος. Αλλά στην πολιτική δεν ψάχνεις για προσχήματα όταν με τις αποφάσεις σου πράττεις το ορθό. ʼλλωστε η πολιτική είναι η τέχνη να διαχειρίζεσαι κρίσεις. Όταν το ΠΑΣΟΚ το 1993 παρέλαβε δημόσιο έλλειμμα 15% του ΑΕΠ και πληθωρισμό 15% του Α.Ε.Π. και επιτόκια δανεισμού από 22% και άνω, δεν προχώρησε στο Δ.Ν.Τ., αλλά διαχειρίστηκε την κατάσταση ώστε να φθάσουμε στο 2004 στην Ολυμπιακή Ελλάδα των μεγάλων έργων, την ένταξή της στο ευρώ, της Κύπρου στην Ευρωπαiκή Ένωση και το λαό της να ευημερεί. Λόγω του μνημονίου οι αλλαγές έγιναν επαχθέστερες, φυσικά με τη στήριξη των έγκριτων δημοσιογράφων, που δια των τηλεοπτικών εκπομπών σπέρνουν το νόμο της υποταγής.
Έτσι περικόπτονται μισθοί και συντάξεις και επιχειρείται εξίσωση προς τα κάτω με άλλοθι ότι, έχουμε πολλούς και κακούς δημοσίους υπαλλήλους. Έτσι βλέπουμε μια σκληρότητα στους πολλούς και χάιδεμα στους λίγους, λέγε με τράπεζες.
Έτσι στο όνομα μιας φοροδιαφυγής που η σύλληψή της έγινε μύθος και που νομιμοποιείται με τον τελευταίο νόμο χάριν της αύξησης των εσόδων του κράτους, χαρατσώνουμε τους πολίτες. Όμως στην Ελλάδα έχουμε τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές πλην των Σκανδιναβικών χωρών. Μόνο που εκεί στους φόρους συμπεριλαμβάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές , οι καταβολές για την περίθαλψη, τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων και το προσφερόμενο κράτος πρόνοιας. Στην Ελλάδα τι περιλαμβάνεται από αυτά; Όταν το Δεκέμβριο του 2009 μας προσφέρονταν καναδικά κεφάλαια με χαμηλό επιτόκιο καθώς και κεφάλαια από την Κίνα και τα Εμιράτα, εμείς αρνούμασταν, στοχεύοντας στο Δ.Ν.Τ. Σήμερα, την προσέγγιση με τις χώρες αυτές, τη διαφημίζουμε ως μέγιστη επιτυχία.
Επιτέλους, αντί να εξευτελίζουμε τη χώρα και τους Έλληνες, ως Κυβέρνηση, για άλλους λόγους, ας διαβάζουμε πιο προσεκτικά τα στοιχεία που το θεοποιημένο Δ.Ν.Τ. εκδίδει κατά καιρούς.
Πχ. Εξωτερικό χρέος δεν είναι μόνο αυτό που χρωστά το κράτος, αλλά και οι ιδιώτες μαζί στο εξωτερικό. Τα στοιχεία του Δ.Ν.Τ. είναι αποκαλυπτικά:
Το εξωτερικό χρέος των χωρών
Ιρλανδία = 1052% του ΑΕΠ της
Βρετανία = 431%
Ολλανδία = 310%
Ελβετία = 276%
Βέλγιο = 275%
Πορτογαλία = 231%
Ισπανία = 168%
Ελλάδα = 163%
Γερμανία = 161%
Ιταλία = 123%
Κατά τα άλλα εμείς είμαστε οι τεμπέληδες και ανήκουμε στην κατηγορία των γουρουνιών PIGS, όπως μας αποκαλούν περιφρονητικά οι βόρειοι, από τα αρχικά Portugal, Italy, Greece και Spain.
Κλείνω, επισημαίνοντας ότι, η πορεία είναι αδιέξοδη. γιατί παραδοθήκαμε άνευ όρων χωρίς να διαπραγματευτούμε. γιατί δεν κάνουμε ρήξεις με τα cartels που ανεβάζουν τις τιμές των προιόντων σε περίοδο ύφεσης και τέλος γιατί δεν καταθέτουμε κανένα σχέδιο εξόδου της πραγματικής οικονομίας από την κρίση.
Πηγές: – Ιστοσελίδες: Δ.Ν.Τ., sofokleous 10, sofokleous in –
Αρθρα : Γ. Δελαστίκ, Ν. Κοτζιά