ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ του Παναγιώτη Σγουρίδη

Τώρα που η Ελλάδα, βγαίνοντας από την οικονομική κρίση, προσπαθεί να συνέλθει και να αποκτήσει βηματισμό, τώρα χρειάζεται μια καινοτόμο Περιφερειακή Διοίκηση.

Τώρα πρέπει η Περιφερειακή Διοίκηση να παίξει το ρόλο της ¨γέφυρας¨    ανάμεσα στο κράτος και τη δημοτική αυτοδιοίκηση, παράλληλα με το ρόλο εξισορροπιστή για την προστασία της δημόσιας περιουσίας αλλά και του περιβάλλοντος.

Κατά τη άποψή μου έχει και άλλα δύο καθήκοντα.

Αφ΄ενός να γίνει μοχλός ανάπτυξης περιφερειακά, αφ΄ετέρου να γίνει η φωνή της Ελλάδας στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου σε κάθε κονδύλι, οδηγία και κανονισμό, αναμετρώνται διαφορετικές φιλοσοφίες – αυτή της λιτότητας, των περικοπών της οικονομικής «εξυγίανσης» και της άλλης, που είναι η παραγωγή, η απασχόληση, η αλληλεγγύη και η ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη.

Ποια είναι τα σημερινά προτάγματα:

Α. – διακριτές αρμοδιότητες

    – περισσότεροι πόροι

    – περισσότερη αυτοτέλεια

Εδώ πιστεύω ότι,  ή θα πρέπει να καταργηθούν οι αποκεντρωμένες περιφέρειες, ως περιττός θεσμός, ή σε κάθε περιφέρεια να υπάρχει και μια αποκεντρωμένη, δηλαδή 13, ώστε να υπάρχει άμεση επαφή του περιφερειάρχη με το διοικητή της αποκεντρωμένης.

Β. Μεγαλύτερη εμπλοκή σε παραγωγικές επιχειρηματικές δραστηριότητες,      για αύξηση των πόρων της περιφέρειας,  που  απολογιστικά  να αποδίδονται πίσω στις  τοπικές κοινωνίες.

Τέλος, σήμερα ευρισκόμενοι  μπροστά στην πρόκληση της απλής αναλογικής, οι περιφέρειες καλούνται να δώσουν το σύνθημα για  αποσύνδεση από τα κομματικά γρανάζια και τη δημιουργία μιας  καθετοποιημένης δομής, ξεπερνώντας έτσι τη στείρα νοοτροπία.

Με τον τρόπο αυτό θα  μετατρέψουν τη συμμετοχική διακυβέρνηση από φαινομενικό  μειονέκτημα, σε πλεονέκτημα.

Έτσι η λειτουργία των περιφερειών θα είναι προς όφελος των πολιτών.