ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΑΛΟΥΜ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ 14-07-2009
Εν μέσω τουριστικής περιόδου που τόσο έχουμε ανάγκη από τα έσοδά της μιας και ο τουρισμός είναι η ανανεώσιμη πηγή ενέργειας της εθνικής μας οικονομίας. Η ακρίβεια λόγω καυσίμων δημιουργεί εμπόδια.
Σε χώρες μικρού οικονομικού μεγέθους όπως η Ελλάδα όπου δεν υπάρχει ο κρίσιμος όγκος κεφαλαίων η αγορά λειτουργεί άναρχα και κερδοσκοπικά. Δημιουργούνται ολιγοπώλια και μονοψώνια ακόμα και λόγω υπερεπαγγελματισμού ο ανταγωνισμός λειτουργεί σε βάρος του καταναλωτή. Αν το τελευταίο ακούγεται παράξενο η εξήγηση είναι απλή. Λόγω του πολυμοιρασμένου καταναλωτικού κοινού ο τζίρος είναι μικρός συνεπώς αν δεν μετακινήσουν το κόστος συντήρησής τους στον καταναλωτή θα κλείσουν και άρα η ακρίβεια καλά κρατεί.
Στις χώρες αυτού του μεγέθους για να αποφευχθεί η στρέβλωση πρέπει να υπάρχει κράτος. Ένα κράτος που να είναι οργανωμένο, ελεγκτικό, χειραφετημένο πολιτικά και να λειτουργεί ως αντίβαρο ακόμη και αν χρειαστεί με οικονομικές δραστηριότητες σε στρατηγικής σημασίας τομείς. Αυτή την πραγματικότητα την αντιλαμβάνονται αλλά στρεβλά ακόμη και φωτισμένοι ηγέτες πρεσβευτές συντηρητικών και φιλελεύθερων πολιτικοοικονομικών αντιλήψεων. Δεν είναι τυχαία η «σοσιαλμανία» του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην τελευταία μεταπολιτευτική του επταετία. Στην πρώτη οκταετία το ΠΑΣΟΚ, του χαρισματικού Ανδρέα Παπανδρέου, αντιλαμβανόμενο την έλλειψη κράτους συνέχισε προς την ίδια κατεύθυνση προσπαθώντας να αξιοποιήσει παράλληλα τον «τρίτο δρόμο». Αυτός βασιζόταν στην φιλοσοφία «προωθώ την ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά σε συνεταιριστική βάση». Δηλαδή οι συνεταιρισμοί θα ανέπτυσσαν πρωτοβουλίες ανταγωνιζόμενοι μεταξύ τους προς όφελος του καταναλωτή και της ισορροπίας της αγοράς. Δυστυχώς το σωστό σε σύλληψη οικονομικό μοντέλο ναυάγησε στην ελληνική έλλειψη αστικής παράδοσης , δηλαδή στην ταξική ρευστότητα καθώς και στην μεταπρατική αντίληψη των ελλήνων για γρήγορο κέρδος με ελάχιστη προσπάθεια. Η σοβαρή προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ανατάξει το κράτος στην δεύτερη οκταετία μετά την Μητσοτακική κυβέρνηση παρένθεση προσέκρουσε στις πιεστικές τρέχουσες προτεραιότητες. Ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, προετοιμασία των Ολυμπιακών αγώνων, συνεπώς μεγάλα έργα και τέλος την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. που περνούσε μέσα από την προεδρεία της χώρας μας στην Ευρώπη. Όλα αυτά εξανάγκασαν τον Κώστα Σημίτη να αφήσει για αργότερα την διοικητική μεταρρύθμιση. Κουρασμένοι οι πολίτες από υπερπροσπάθεια παρασύρθηκαν από τις σειρήνες του νεώτερου Κώστα Καραμανλή και της Ν.Δ. για βελτίωση της καθημερινότητάς τους και την επανίδρυση του Ελληνικού κράτους. Μόνο που σήμερα η «επανίδρυση του κράτους» ακούγεται ως το συντομότερο ανέκδοτο. Αυτό το αλαλούμ βιώνει ο έλληνας πολίτης και αυτό το καλοκαίρι στα καύσιμα. Εν μέσω τουριστικής περιόδου που τόσο έχουμε ανάγκη από τα έσοδά της μιας και ο τουρισμός είναι η ανανεώσιμη πηγή ενέργειας της εθνικής μας οικονομίας. Η ακρίβεια λόγω καυσίμων δημιουργεί εμπόδια. Ο ξένος βρίσκει ακριβή τη χώρα μας και ο μέσος έλληνας μειώνει την διάρκεια των διακοπών του γιατί ακριβαίνουν οι μετακινήσεις του. Επίσης ακριβαίνουν τα γεωργικά προϊόντα μιας και τα καύσιμα επιβαρύνουν την τιμή τους. Οι αιτίες είναι δύο.
Η πρώτη αιτία είναι ότι δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου στο κράτος που να παρακολουθούν τις τιμές και να παρεμβαίνουν δραστικά. Μια ματιά στο internet σε σοβαρές χώρες όπως οι ΗΠΑ, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία , Γερμανία θα σας πείσει.
Η δεύτερη αιτία είναι ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός και δεν υπάρχει για τέσσερις λόγους.
Ο Πρώτος λόγος έχει να κάνει με το κράτος. Το κράτος θέλει άμεσα χρήματα. Μέσα από τα καύσιμα τα οποία φορολογεί εισπράττει αμέσως χρήματα. Στα άλλα έσοδα πρέπει να κάνει ελέγχους κ.λπ. Συνεπώς το επανιδρυόμενο κράτος της Ν.Δ. αδιαφορεί για την υψηλή τιμή και αφήνει τα διυλιστήρια να κερδοσκοπούν. Παράλληλα με το νομοσχέδιο που συζητήθηκε τελευταία αύξησε για τέταρτη φορά τον Ειδικό Φόρο κατανάλωσης.
Ο Δεύτερος λόγος είναι διότι έχουμε μονοπωλιακή δομή στα θέματα των διυλιστηρίων. Δεν μπορεί να γίνεται εισαγωγή καυσίμου από ξένες χώρες διότι πρέπει να έχουν οι εταιρείες συγκεκριμένες δεξαμενές. Επειδή ακριβώς δεν μπορούν να έχουν αυτές τις συγκεκριμένες δεξαμενές για τις αποθεματικές ποσότητες αναγκάζονται να φύγουν. Θα φύγει η Shell, θα φύγει η BP, θα φύγουν όλες οι εταιρείες. Στο τέλος όμως την πληρώνει ο έλληνας καταναλωτής.
Τρίτος λόγος: Η Ν.Δ. άγετε και φέρετε από τα κλειστά επαγγέλματα. Επιτέλους γιατί δεν γίνεται ηλεκτρονική παρακολούθηση από το διυλιστήριο μέχρι την αντλία μέσα από ηλεκτρονικό σύστημα; Υπάρχει τρόπος. Τέλος,
Τέταρτος λόγος: Υπάρχει υπερεπαγγελματισμός γι’ αυτό υπάρχουν πάρα πολλά πρατήρια. Αντί να αυξάνεται ο ανταγωνισμός, επειδή ακριβώς δεν βγαίνουν οικονομικά, προσπαθούν να μετακυλήσουν το κόστος λειτουργίας τους στον καταναλωτή. Η κυβέρνηση έχασε προ πολλού την σεμνότητά της τώρα χάνει και την σοβαρότητά της. Η χώρα όμως χρειάζεται μια στιβαρή και σοβαρή κυβέρνηση.