ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΡΓΩΝ 2003
ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΘΕΙΣΑ ΑΠΟ ΔΠΘ ΚΑΙ ΤΕΕ 16/17 – 05 – 2003
Τι θα πρέπει να γίνει όλος αυτός ο χώρος των Μηχανικών, που άπτονται της κατασκευής, που άπτονται των μελετών και της επίβλεψης; Θα πρέπει να σκεφτούμε, και η Πολιτεία να θεσμοθετήσει, π.χ. στον χώρο των μεγαλουπόλεων, την κατά οικοδομικό τετράγωνο επαναδόμηση.
Αγαπητέ Συνάδελφε
Κύριε Αντιπρύτανη
Κύριε Κοσμήτορα
Κύριοι Πρόεδροι των Τμημάτων του Τεχνικού Επιμελητηρίου Μακεδονίας και Θράκης
Αγαπητοί κύριοι Καθηγητές
Φίλοι Φοιτητές
Κυρίες και Κύριοι
Καταρχήν θέλω να συγχαρώ το Τμήμα Παραγωγής και Διοίκησης του ΔΠΘ, μαζί με τα Επιμελητήρια, που οργανώνουν αυτή τη διημερίδα. Μια διημερίδα ουσιαστική, μια διημερίδα η οποία πιστεύω ότι θα προσφέρει στον τόπο, στη διαχείριση έργων, των κατασκευών γενικότερα, αλλά και στον τεχνικό κόσμο.
Καλωσορίζω και όλους τους ξένους, οι οποίοι βρίσκονται εδώ στην όμορφη πατρίδα μας, τη Θράκη, ιδιαίτερα την Ξάνθη, και τους εύχομαι καλή διαμονή. Αν και το Γερμανικό πρόγραμμα, το οποίο έχει επιβάλει ο κύριος Αναγνωστόπουλος, ψυχή αυτής της διημερίδας, είναι τέτοιο που δε θα σας επιτρέψει να δείτε και τις ομορφιές είτε των παραλιών μας, είτε του ορεινού όγκου της οροσειράς της Θράκης, της Ροδόπης.
Κυρίες και κύριοι, η παραγωγή των έργων, ο χώρος των κατασκευών ανήκει στην χορεία των μεθόδων της αναδιανομής πλούτου. Είτε είναι ιδιωτικές οι κατασκευές, είτε είναι δημόσια έργα. Διότι στην περίπτωση των δημοσίων έργων τα κεφάλαια τα οποία συγκεντρώνονται από τους πολίτες από φόρους ξαναγυρνάνε στην ίδια την κοινωνία, αλλά με θετικό πρόσημο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κέρδη επιχειρήσεων ή πολιτών που επενδύονται στα ιδιωτικά έργα. Δηλαδή η αναδιανομή πλούτου που συντελείται μέσα από την κατασκευή των έργων, είτε των δημοσίων, είτε των ιδιωτικών ωφελεί την κοινωνία, δεν είναι καταναλωτισμός. Άρα η σωστή διαχείριση των έργων αυτών αυξάνει το θετικό πρόσημο. Προσθέτει περισσότερα στην κοινωνία. Παράλληλα, αυτή η θετική εξέλιξη της κατασκευής των έργων βοηθάει την ανάπτυξη. Η κατασκευή των έργων είναι λοιπόν ένα εργαλείο ανάπτυξης, μιας ανάπτυξης πολύμορφης και που σωστά ο κύριος Αναγνωστόπουλος δεν την επικέντρωσε μόνο στο χώρο της κατασκευής των τεχνικών έργων, αλλά στη διαχείριση γενικότερα. Η σωστή διαχείριση, βοηθάει και στην καλύτερη, αν θέλετε, ανάπτυξη της κοινωνίας μας.
Ανάμεσα στην λήψη της απόφασης για την κατασκευή ενός έργου, την αναγκαιότητα δηλαδή ότι πρέπει να το κατασκευάσουμε, μέχρι να το κατασκευάσουμε, υπεισέρχεται η μελέτη του έργου, υπεισέρχεται η δημοπράτηση του έργου, υπεισέρχεται η διαχείριση και η κατασκευή του έργου. Σε αυτό το πλέγμα, εμπλέκονται πολλοί παράγοντες. Είναι ο παράγοντας που λέγεται Πολιτεία, με την ευρεία έννοια, είναι ο παράγοντας του χώρου των Μηχανικών, μελετητών και κατασκευαστών, επιβλεπόντων και σαφώς, επειδή ζούμε πλέον σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, υπεισέρχονται και οι διακρατικές σχέσεις. Πολλά έργα τα οποία κατασκευάζονται, κατασκευάζονται εφόσον διάφορες χώρες έχουν αποφασίσει σε κονσόρτσιουμ, σε ομίλους, να προχωρήσουν στην κατασκευή των έργων, δηλαδή υπεισέρχεται και η διπλωματία, π.χ. αγωγός πετρελαίου Μπουρκάζ – Αλεξανδρούπολη. Υπεισέρχεται και η ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος. Όμως σε αυτό το πλέγμα, όπως σας το περιέγραψα, πολλές φορές υπάρχουν και στρεβλώσεις. Διότι η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά δε νομοθετεί πάντα σωστά. Μέσα από την πράξη παρουσιάζονται οι ανάγκες για να διορθώσουμε, να τροποποιήσουμε, να μεταβάλλουμε με νομοθετικές ρυθμίσεις. Και τέτοιες προσπάθειες έχουνε γίνει αρκετές τον τελευταίο καιρό, με νομοθετικά πλαίσια και για την δημοπράτηση των έργων και για την κατασκευή των έργων, ενώ τώρα προχωράμε και στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τον τρόπο που θα γίνονται οι μελέτες. Όμως, δεν είναι σωστό να πιστεύουμε ότι όλοι οι νόμοι είναι θέσφατα. Όλοι οι νόμοι κρίνονται στην πράξη, κι αν χρειαστεί επανατροποποιούνται.
Ο άλλος παράγοντας που εμπλέκεται, δηλαδή ο χώρος των Μηχανικών, έχει κι αυτός τις δικές του αδυναμίες. Κι ο χώρος των Μηχανικών έχει προβλήματα και οπωσδήποτε θα πρέπει μέσα από τις γνώσεις οι οποίες δίδονται στα Πολυτεχνεία, με την ευρεία έννοια, θα πρέπει να φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε και το κύρος του Μηχανικού μέσα στην κοινωνία. Οφείλω να σας τονίσω, επειδή απευθύνομαι σε τεχνικούς, και επειδή ανήκω κι εγώ στην οικογένεια των Μηχανικών, ότι δεν χαίρουμε εκτιμήσεως από την κοινωνία, είτε σαν κατασκευαστές, είτε σαν μελετητές, είτε σαν επιβλέποντες. Χρειαζόμαστε βελτίωση, χρειαζόμαστε παράλληλα να προτείνουμε προς την Πολιτεία μέτρα και δια των συνδικαλιστικών μας οργάνων ή μέσω ΤΕΕ. Διότι προτείνοντας στην Πολιτεία σωστές κατευθύνσεις, είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο. Αυτή τη στιγμή, στο χώρο των κατασκευών, με τη δημιουργία των μεγάλων ομίλων που δεν πλαισιώνονται με σωστό οργανόγραμμα από απόψεως προσωπικού, υπάρχουν πολλοί Μηχανικοί οι οποίοι βρίσκονται εκτός εργασίας, διότι το οργανόγραμμα για τη στελέχωση των εταιριών με Μηχανικούς, δεν τηρείται. Σε αυτό έχουμε ευθύνες κι εμείς. Οι όμιλοι θα πρέπει να έχουνε σωστή στελέχωση, όπως και οι εταιρείες της αμέσως επόμενης τάξης, επίσης θα πρέπει να έχουνε σωστή στελέχωση και για την απασχόληση των μηχανικών και την οικονομικότερη διαχείριση των έργων.
Κυρίες και κύριοι, όταν κλείσει ο κύκλος αυτών των κατασκευών, πρέπει εμείς να βρούμε τον τρόπο διαχείρισης των κεφαλαίων που θα λιμνάσουν.
Και θα σας πω τις εξής προτάσεις κλείνοντας.
α) Πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε τις κατασκευές μας, είτε τις ιδιωτικές, είτε τις δημόσιες, περισσότερο φιλικές προς το περιβάλλον. Θα αναγκαστούμε να κάνουμε αναπροσαρμογή, αν θέλετε, των δομικών υλικών π.χ. του αμιάντου. Αυτός ο τομέας αλλαγής δομικών υλικών μέσα στις ΗΠΑ, απορρόφησε ένα 30% του κλάδου των Μηχανικών.
β) Τελειώνουν τα Ολυμπιακά έργα, τελειώνει το 3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Σημειώνω ότι ποτέ τα Κοινοτικά πλαίσια Στήριξης δεν πρόκειται να τελειώσουν, να το ξέρετε. Όσο το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των περιφερειών θα υπολείπεται του μέσου όρου των περιφερειών της Ευρώπης, σαφώς θα υπάρχουν Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης. Αλλά κάποια στιγμή αυτά, μέσα από τις διαδοχικές προσεγγίσεις ανάπτυξης των περιφερειών, θα μειώνονται.
Άρα, τι θα πρέπει να γίνει όλος αυτός ο χώρος των Μηχανικών, που άπτονται της κατασκευής, που άπτονται των μελετών και της επίβλεψης; Θα πρέπει να σκεφτούμε, και η Πολιτεία να θεσμοθετήσει, π.χ. στον χώρο των μεγαλουπόλεων, την κατά οικοδομικό τετράγωνο επαναδόμηση. Σήμερα, ούτε η Αθήνα, ούτε η Θεσσαλονίκη, ούτε καμιά άλλη μεγαλούπολη, με τα αυτοκίνητα που πολλαπλασιάζονται, δεν πρόκειται να βρει λύση. Πού θα τα βάλουν; Στο κεφάλι τους; Αποκλείεται! Πρέπει να επαναδομηθούν αυτές οι πόλεις, αλλά πώς θα επαναδομηθούν; Μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία, δημιουργώντας το θεσμικό πλαίσιο, ώστε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα να επαναδομούνται υπό τύπον αντιπαροχής, χωρίς να χάνουν οι ιδιοκτήτες των οικοδομών αυτών, με άλλο τρόπο δόμησης καθ’ ύψος, δηλαδή με ουρανοξύστες. Έτσι θα ανακυκλωθούν κεφάλαια.
Με αυτές τις σκέψεις, κηρύσσω την έναρξη αυτής της διημερίδας και πιστεύω ότι οι εργασίες της θα προσθέσουν στον τεχνικό κόσμο πολλά.
Ο χώρος των Μηχανικών πάντα μπορεί να δημιουργεί και να γεννά.
Εύχομαι ευόδωση των εργασιών.
Ευχαριστώ πολύ.
