Εισήγηση για Προανακριτική Επιτροπή της υπόθεσης Βατοπαίδιου 29/10/2008
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή είναι εγγεγραμμένοι να μιλήσουν ογδόντα ένας συνάδελφοι, αντιλαμβάνεσθε ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί ως προς το χρόνο.
Το λόγο έχει ο κ. Σγουρίδης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν αναλάβω τη θέση του Εισηγητού για τη σύσταση της Προκαταρκτικής Επιτροπής, σκέφθηκα πολύ. Είμαι από τους παλαιότερους Βουλευτές, έχω διατελέσει Αντιπρόεδρος της Βουλής και γνωρίζω καλά τη βαρύτητα μιας τέτοιας εισήγησης. Προσπάθησα να ζυγίσω την υπόθεση και από νομικής και από πολιτικής και από ηθικής πλευράς.
Μετά την αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας, είμαι πεπεισμένος ότι πράξαμε το σωστό. Φαίνεται ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν Βουλευτές που βάζουν την αξιοπρέπεια πάνω από το Κόμμα τους. Και αυτούς τους Βουλευτές, τους φοβήθηκαν. Με την αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας απ’ αυτή τη συζήτηση, ο κ. Καραμανλής πήρε ψήφο εμπιστοσύνης δια της βίας.
Ξεκινώ από τη νομική πλευρά. Ξεκινώ από το θέμα της «απιστίας».
Είμαι μηχανικός και ως εκ του επαγγέλματός μου γνωρίζω ότι τα πιο απλά εγχειρίδια για την εκτίμηση των περιουσιακών στοιχείων κάνουν μία και μόνο διάκριση. Τη διάκριση της περιουσίας που συνδέεται με τη φυσική ή πολιτιστική κληρονομιά που ανήκει στη χώρα και τους κατοίκους της και της άλλης, που δεν υπόκειται σ’ αυτόν τον περιορισμό. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς που τις διέπει. Αυτά διδάσκεται ο πρωτοετής αγρονόμος μηχανικός στο 1ο κεφάλαιο της «Εκτιμητικής».
Σε όλη την Ευρώπη μεγάλο μέρος του φυσικού πλούτου και των υδάτινων πόρων ανήκει με τίτλους σε ιδιώτες. Όμως, αυτός ο πλούτος είναι αναπαλλοτρίωτος, είναι μη ανταλλάξιμος. Αντιθέτως, δημιουργεί στον ιδιοκτήτη υποχρεώσεις συντήρησης και προστασίας. Πολλές φορές οι ιδιώτες αναγκάστηκαν να τα παραχωρήσουν στο δημόσιο για να αποφύγουν το δυσβάσταχτο κόστος της συντήρησής τους.
Η Λιμνοθάλασσα Βιστωνίδα είναι βιότοπος ιδιαίτερης περιβαλλοντικής αξίας και προστατεύεται από τη διεθνή Συνθήκη Ραμσάρ στην οποία η χώρα μας έχει προσχωρήσει και είναι μέλος.
Η Βιστωνίδα δεν είναι διαμέρισμα, δεν είναι οικόπεδο. Η αξία της είναι ανυπολόγιστη περιβαντολογικά, αλλά μηδενική εμπορικά. Με απλά ελληνικά, ακόμα και αν το δικαστήριο δικαίωνε το Βατοπέδι, η Μονή θα υποχρεωνόταν να συντηρεί και να προστατεύει τη Βιστωνίδα ή θα αναγκαζόταν να την παραχωρήσει ξανά πίσω στο ελληνικό δημόσιο. Όμως, εδώ αντί για υποχρεώσεις, προέκυψε δικαίωμα που αποτιμήθηκε σε πολλά εκατομμύρια ευρώ.
Κύριοι συνάδελφοι, η πολιτιστική αξία της Ακρόπολης είναι παγκόσμια και ανεκτίμητη. Η εμπορική της αξία είναι μηδενική, γιατί είναι ακίνητο μη μεταβιβάσιμο, ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο ιδιοκτήτης. Δεν είναι δυνατόν οι Υπουργοί της Κυβέρνησης, πολιτικά υπεύθυνοι για τη διαχείρισητης δημόσιας περιουσίας, να αγνοούν αυτή τη βασική αρχή, δηλαδή ότι η ιδιοκτησία κοινοχρήστου πράγματος είναι υποχρέωση και όχι δικαίωμα.
Αυτά, κύριοι συνάδελφοι, είναι τόσο γνωστά που, δυστυχώς, εγώ προσωπικά δεν μπορώ να προσχωρήσω στην άποψη της παραπλάνησης Υπουργών από ανίδεους ή διεφθαρμένους δημοσίους λειτουργούς. Η ζημιά του ελληνικού δημοσίου είναι προφανής, αφού αντάλλαξε πράγμα μηδενικής εμπορικής αξίας με διακόσια εξήντα ακίνητα που ωφέλησαν τη Μονή Βατοπεδίου με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Από το μηδέν γέμισα βιβλιάρια τραπεζών με πολλά εκατομμύρια. Εδώ ακριβώς είναι η απιστία. «Απιστία» είναι να δώσεις αξία με χρήμα του λαού σε κάτι που δεν έχει αξία. Αυτό το πραγματοποίησαν οι Υπουργοί της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με τις ανταλλαγές. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι ανταλλαγές είναι το ζητούμενο που εξετάζουμε. Το γνώριζαν οι Υπουργοί όταν έδωσαν εντολή να παραιτηθεί το ελληνικό δημόσιο από τον δικαστικό αγώνα.
Καταθέτω προς τον Υφυπουργό κ. Δούκα την επιστολή των τριών προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου, που το είπαν.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Παναγιώτης Σγουρίδης καταθέτει για τα Πρακτικά την προαναφερθείσα επιστολή, η οποία βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Βούιζε ο τόπος από μαρτυρίες ότι η διάσκεψη του δικαστηρίου ήταν υπέρ του δημοσίου. Άλλωστε, και η κατάθεση της κας Σακάλογλου -Εισηγήτριας σ’ αυτό το δικαστήριο- το επιβεβαιώνει. Οι ψήφοι του δικαστηρίου ήταν δύο προς μία υπέρ του δημοσίου.
Παρά το γεγονός ότι το δημόσιο παγίως εξαντλεί όλα τα ένδικα μέσα και φθάνει μέχρι τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας για μηδαμινές υποθέσεις –έναν φουκαρά συνταξιούχο που προσπαθεί να πάρει κάτι παραπάνω στη σύνταξή του, τον πάνε μέχρι τον Άρειο Πάγο- οι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας παραιτήθηκαν στο Πρωτοδικείο. Η ταχύτητα με την οποία έγιναν οι ανταλλαγές στην Ελλάδα, τη χώρα της γραφειοκρατίας, αποδεικνύει ότι υπήρχε συντονισμός.
Όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι σε μια κυβέρνηση τέτοιες αποφάσεις Υπουργών μόνο με άνωθεν εντολή λαμβάνονται.
Ο κ. Ρουσόπουλος ο οποίος χθες έγινε «Ιφιγένεια» μπας και φυσήξει ούριος άνεμος στα πανιά της Νέας Δημοκρατίας και πάνε μπροστά –που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ- κατείχε τότε τη θέση του υπερ-Υπουργού και θα έπρεπε να εξηγήσει στην όποια επιτροπή αν ενεργούσε κατ’ εντολή του προϊσταμένου του Πρωθυπουργού ή αν ενεργούσε με δική του πρωτοβουλία.
Το ερώτημα τίθεται: Ποιός είναι ο ηθικός αυτουργός που έδωσε την κάλυψη στους Υπουργούς για τις ενέργειες αυτές; Αυτός ή ο Πρωθυπουργός;
Δεν ποινικοποιούμε τις προσωπικές σχέσεις κύριε Ρουσόπουλε, γιατί ακούστηκε και αυτό από του Βήματος αυτού. Και ο Μητροπολίτης Ξάνθης συνάντησε τους Βατοπεδινούς και τους δήλωσε κατ’ επανάληψη ό,τι αναγνωρίζει την ιδιοκτησία τους μόνο επί της νήσου Αντά Μπουρού και τα νησάκια Αγίου Νικολάου και Παντάνασσας. Τίποτε άλλο. Το είπε και στην κατάθεσή του, το είπε και στις τελευταίες του συνεντεύξεις. Το καταθέτω στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Παναγιώτης Σγουρίδης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Και εγώ προσωπικά τους συνάντησα, όπως συνάντησα και μουφτήδες και άλλους επισκόπους. Όταν όμως ζήτησαν την κυριότητα της λίμνης Βιστονίδας και των παραλιμνίων εκτάσεων, εγώ άσκησα πρόσθετη παρέμβαση στο δικαστήριο υπέρ του δημοσίου και κατά της Μονής. Το έχω εδώ, «Ενώπιον Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης. Πρόσθετη παρέμβαση, Παναγιώτης Σγουρίδης και λοιποί…». Το καταθέτω στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Παναγιώτης Σγουρίδης, καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Κάναμε παρέμβαση γι’ αυτή τη δίκη που Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας συμβιβάστηκαν για να μην εκδοθεί απόφαση και με μαγικό ραβδί η μηδενική αξία της λίμνης ή όσο αποτιμούνται τα ψάρια της, αποτιμήθηκε σε αξία πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Εδώ είναι η απιστία.
Δυστυχώς, αυτές οι πράξεις θεμελιώνουν για εμένα την απιστία και την ηθική αυτουργία.
Έρχομαι στο πολιτικό μέρος. Πολιτικά προβληματίστηκα κύριοι συνάδελφοι, μήπως η πρότασή μας για σύσταση επιτροπής για προκαταρκτική έρευνα δεν συνάδει με την παγκόσμια κρίση.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ένα λεπτό θέλω, κύριε Πρόεδρε.
Ο πολιτικός μας ρόλος όμως είναι να προστατεύουμε το λαϊκό συμφέρον. Αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είχε εμμονή και επιμονή στα δομημένα ομόλογα, σήμερα αυτά τα τοξικά προϊόντα θα είχαν κάνει στάχτη τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Αντιθέτως, η Νέα Δημοκρατία ερμηνεύει το πολιτικό συμφέρον κατά το δοκούν.
Η Νέα Δημοκρατία εκμεταλλεύτηκε την Ορθοδοξία με τις ταυτότητες. Αναρωτιέμαι, σήμερα τι ισχύει με το καθεστώς των ταυτοτήτων; Τι κάνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που υπέγραφε με πρώτο τον σημερινό Πρωθυπουργό;
Επίσης, η Νέα Δημοκρατία θα είναι πολιτικά υπεύθυνη για όποιες επιπτώσεις θα υπάρξουν από την απάτη των ανταλλαγών με το Βατοπέδι σε άλλες εθνικής σημασίας περιουσίες της Ορθοδοξίας, που νομιμοποιούνται με παρόμοιους τίτλους που προέρχονται από το Βυζάντιο και εννοώ τα ελληνορθόδοξα πατριαρχεία.
Ως προς το ηθικό μέρος, οι ηθικοί μου ενδοιασμοί αναχαιτίστηκαν στο εξής: Από το 1989 το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ποινικοποίησε την πολιτική ζωή του τόπου. Αβασάνιστα παρέπεμψε τον Ανδρέα Παπανδρέου, με βάση τα «Pampers» και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αβασάνιστα κατηγόρησε τον Κώστα Σημίτη σε αρχιερέα της διαπλοκής από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αβασάνιστα κρατάει ανοικτή την υπόθεση των εξοπλισμών, διαδίδοντας φήμες περί ανοίγματος λογαριασμών στην Ελβετία. Αβασάνιστα επιμένει στην καταδίκη της ΔΕΚΑ και όταν δεν ικανοποιήθηκε από τις επανειλημμένες αθωωτικές αποφάσεις, κινητοποίησε τον Σανιδά για επανάληψη της δίκης. Περιμένει να βρεθεί κάποιο δικαστήριο να καταδικάσει τους δημόσιους λειτουργούς και παράλληλα το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Τώρα βέβαια, που μέσα σε έξι μήνες το χρηματιστήριο από 5.000 μονάδες έπεσε στις 2.000, το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν κάνει κουβέντα.
Αντιθέτως, εγώ κύριοι συνάδελφοι, με το χέρι στην καρδιά, με την επιστημονική γνώση που έχω, με την εμπειρία μου στη Βουλή, έχοντας ήσυχη τη συνείδησή μου και με συναίσθηση καθήκοντος, εισηγούμαι την πρόταση για σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος και των συμφερόντων των ελλήνων πολιτών.
Σας ευχαριστώ.
