Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 19-11-2009
Η σημερινή φορολογική πολιτική του κ. Παπακωνσταντίνου μόνο μια δικαιολογία έχει. Είναι εκτάκτου ανάγκης μια και αποβλέπει στο να καλύψει τις μαύρες τρύπες που άνοιξαν τα οικονομικά εγκλήματα της Ν.Δ.
Επισκεπτόμενος την γωνιακή ΕΒΓΑ της κυρά Έλλης στο Παγκράτι, κυρίως τα Σαββατοκύριακα για να συμπληρώσω ότι ξέχασα να αγοράσω από το Σούπερ-Μάρκετ, παρατηρούσα ότι πάντα «κτυπούσε» την ταμειακή μηχανή αλλά ποτέ ολόκληρο το ποσό. Πριν μερικές μέρες που την είδα κεφάτη, μόλις είχε αρχίσει να αναρρώνει μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, την ρώτησα αόριστα γιατί το κάνει. Η απάντηση ήταν «θέλεις να προστεθούν άλλοι τρεις άνεργοι στην πλάτη του Κράτους;» και το έκοψε εκεί.
Φυσικά εννοούσε την ίδια, τον άντρα της και την κόρη της, απόφοιτη της Παντείου, που την σπούδασε πληρώνοντας στα φροντιστήρια μια περιουσία αλλά εδώ και δύο χρόνια δεν έβρισκε ανάλογη εργασία.
Κρατούσαν την ΕΒΓΑ από της 7.00 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα μια και όλο κάποιος σκάλωνε για καμία «τσικουδιά» με τον κυρ-Μανώλη. Τελευταία το έτσουζε λίγο παραπάνω παραπονούμενος για το τι πλήρωσε σε «φακελάκια» στο κρατικό νοσοκομείο και σε ιατρικά κέντρα για εξετάσεις.
Ανατρέχοντας στο λεξικό του Μπαμπινιώτη στην ετοιμολογία της λέξης «φόρος» διάβασα δυο παρεμφερείς ερμηνείες. I Οτιδήποτε είναι υποχρεωμένος κανείς να εισφέρει ή να καταβάλει σε κάποιον κυρίως σε ανώτερη αρχή π.χ. οι δουλοπάροικοι στον φεουδάρχη (sic)
- II (Συχνότερα) Η υποχρεωτική εισφορά σε χρήμα που καταβάλλουν οι πολίτες και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις στο κράτος ……. για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Αναρωτήθηκα αν η αναδιανομή του δημόσιου εισοδήματος σε παροχές προς τους πολίτες, έστω και με ταξικές κλιμακώσεις ανάλογα με την απόχρωση των κυβερνήσεων ικανοποιεί το κοινό αίσθημα των Ελλήνων. Αβίαστα μέσα μου απάντησα πως ΟΧΙ.
Αφού ο πολίτης ξαναπληρώνει την «δωρεάν» μόρφωση των παιδιών του. Αφού ξαναπληρώνει την περίθαλψη της οικογένειάς του. Αφού ξαναπληρώνει το σπίτι που αγόρασε. Αφού πληρώνει σε ανθρωποώρες στις ουρές την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης. Αφού «λαδώνει» για να πάρει σειρά το δίκαιο αίτημά του και άλλα πολλά, θεωρεί ότι κατέβαλε με το παραπάνω την υποχρεωτική εισφορά στο κράτος συνεπώς δικαίως φοροδιαφεύγει. Αυτό φυσικά είναι το ένα μέρος της παραοικονομίας που ανθεί στην Ελλάδα. Τα άλλα προέρχονται από την παράνομη διακίνηση γυναικών (trafficking) το λαθρεμπόριο και την εκμετάλλευση μεταναστών καθώς και τα ναρκωτικά. Όλα όμως καταλήγουν σε ένα σημείο στις δομές του Κράτους.
Συνεπώς για να κτίσουμε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα πρέπει να αρχίσουμε από τις υποχρεώσεις του Κράτους σε παροχές προς τους πολίτες. Πάντα επέμενα και συνεχίζω να επιμένω πως δεν ενδιαφέρει τόσο αν αυτές είναι πολλές ή λίγες αλλά αν είναι συμφωνημένες και γνωστές εκ των προτέρων με το κοινωνικό σύνολο. Γνωρίζει ο λαός καλά το «ότι πληρώνεις παίρνεις» αρκεί να παίρνεις το συμφωνηθέν χωρίς εκπτώσεις και συναλλαγές.
Το τι πληρώνει ο λαός, λέγε με φόρο, πρέπει να βασίζεται στην αρχή έσοδα-έξοδα για κάθε φορολογική δήλωση γιατί τότε έχει νόημα αφενός η επιβολή του μέτρου του «πόθεν έσχες» και αφετέρου ο ΦΠΑ θα γεμίσει τα ταμεία του κράτους γιατί θα καταβάλλεται μια και οι αποδείξεις θα ζητούνται.
Όπως στη φυσική το κύκλωμα είναι κλειστό δηλαδή η ενέργεια δεν χάνεται αλλά μετατρέπεται από μια μορφή σε άλλη έτσι και η κυκλοφορία του χρήματος πρέπει να μετατραπεί σε κλειστό κύκλωμα για να μην υπάρχουν απώλειες. Το φορολογικό μας σύστημα σήμερα είναι ανοικτό συνεπώς έχει απώλειες τις οποίες καλούνται να καλύψουν οι μη έχοντες δυνατότητα να αποκρύψουν εισοδήματα δηλαδή οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι δικαίως ή αδίκως φορολογούμενοι τεκμαρτά.
Η σημερινή φορολογική πολιτική του κ. Παπακωνσταντίνου μόνο μια δικαιολογία έχει. Είναι εκτάκτου ανάγκης μια και αποβλέπει στο να καλύψει τις μαύρες τρύπες που άνοιξαν τα οικονομικά εγκλήματα της Ν.Δ.
Αυτό δεν με αποτρέπει από το να κάνω δύο επισημάνσεις. Η πρώτη ότι είναι εισπρακτική και τα μέτρα της είναι «πράσινες» παραλλαγές των τελευταίων «γαλάζιων» μέτρων και η δεύτερη ότι παρόμοια μέτρα είχαν ληφθεί όταν η χώρα πάλι επί ΠΑΣΟΚ είχε όραμα και στόχους να επιτύχει, όπως η ΟΝΕ, τα μεγάλα έργα, οι Ολυμπιακοί αγώνες. Σήμερα δεν μπορεί να θεωρηθεί όραμα να σώσουμε μόνο την χώρα από το χείλος του οικονομικού γκρεμού. Χρειάζεται να παρουσιάσουμε τον οδικό χάρτη με τις στάσεις που θα την αναδείξουν ως χώρα ασφαλή και ευχάριστη για τους πολίτες της και ελκυστική σε κεφάλαια και επισκέπτες. Αλλιώς φοβούμαι πολύ ότι θα επικρατεί ο σοφότερος νόμος της κυρά Έλλης της ΕΒΓΑτσους, μια και αυτή η φοροδιαφυγή είναι η έμμεση επιδότηση του κράτους, που αθέλητα την εκχωρεί, προς τους μικρομεσαίους.
