ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ (ΕΟΖ) 14 – 11- 2011

Το πρόβλημα της Χώρας είναι το ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που υποφέρει στις υπερβολικά πολλές εισαγωγές. Αντί ΕΟΖ, ας χαράξουμε μια στρατηγική υποκατάστασης των εισαγωγών με αξιοποίηση της πρωτογενούς μας παραγωγής, του εκσυγχρονισμού της βιομηχανικής μας παραγωγής με κατάλληλη οικονομική πολιτική που θα καταργεί τη γραφειοκρατία και θα εξαλείφει τη λαμογιά ώστε να  δημιουργήσει σταθερό οικονομικό περιβάλλον και με τα μισά κίνητρα αυτά των ΕΟΖ.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ

 ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η σχεδόν μόνιμη άρνηση των τοπικών κοινωνιών σε κάθε νεωτερισμό δίνει το δικαίωμα σε κάθε πολίτη να αναρωτηθεί μήπως και η ίδρυση των ΕΟΖ συναντά την ίδια αντίδραση που συνάντησαν στο παρελθόν και το πολυκαταστήματα από τον εγχώριο επαγγελματικό, εμπορικό και βιοτεχνικό κόσμο;

Όλοι θυμόμαστε στη Θράκη τις έντονες αντιδράσεις τους για τα πρώτα πολυκαταστήματα Μασούτης. Σήμερα γεμίσαμε από Carrefour-Μαρινόπουλος, DIA, MACRO, METRO, LIDL, Retail Park , εμπορικά κέντρα και ΑΒ Βασιλόπουλος.

Είναι λογικό μετά απ’ αυτά ο πολίτης να σκεφτεί ότι η αγορά από μόνη της ισορροπεί και όλοι βολεύονται. Θα πρόσθετα όμως όλοι φτωχότεροι, και τοπική αγορά και πολυκαταστήματα, αφού δεν αυξάνεται η πίτα της κατανάλωσης πολλώ δε μάλλον σε περίοδο κρίσης. Όσοι απορούν γιατί περιλαμβάνω και τα πολυκαταστήματα εξηγώ ότι η απόσβεση των επενδύσεων τους επιμηκύνθηκε δυσανάλογα.

Αλλά και το κράτος ζημιώνει λόγω των διακρατικών συμφωνιών αποφυγής διπλής φορολογίας πλην ΦΠΑ. Έτσι τα κέρδη οδεύουν αφορολόγητα στις χώρες όπου εδρεύουν οι μητρικές επιχειρήσεις. Επίσης δίδεται το δικαίωμα εισαγωγής φτηνότερων προϊόντων με ή χωρίς δασμούς που πλήττουν την εγχώρια παραγωγή. Όμως όλα αυτά διέπονται από τους κανόνες της Ε.Ε. που επικυρώθηκαν στην Ελληνική Βουλή και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά από τις ΕΟΖ.

Ε.Ο.Ζ

Τι είναι λοιπόν αυτό το νέο για την χώρα μας οικονομικό εργαλείο που άλλοι έσπευσαν να το αγκαλιάσουν ως σανίδα σωτηρίας και άλλοι στέκονται επιφυλακτικά έως αρνητικά;

Εφαρμόσθηκε παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες σε διάφορους τομείς της οικονομίας και γι΄αυτό τις συναντάμε με διάφορες ονομασίες , όπως: Ζώνες Ελεύθερου Εμπορίου.  Ελεύθερες Ζώνες Εξαγωγών, Ελεύθερες Βιομηχανικές Ζώνες, Ειδικές Επενδυτικές Ζώνες και τελευταία ως Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.

Το κοινό στοιχείο όλων των προαναφερομένων ζωνών είναι ότι το Κράτος που τις αποδέχεται παραχωρεί την έκταση με ευνοϊκούς όρους για ορισμένο χρόνο, συνήθως είναι 8 έως 30 χρόνια. Αυτό συμφωνείται με τις εταιρείες που διαχειρίζονται τις ΕΟΖ πού κατά κανόνα είναι ιδιωτικές. Δηλαδή υπάρχει ένα ιδιότυπο leasing όπου οι επενδυτές αποκτούν την απόλυτη κυριότητα επί του οικονομικού προϊόντος και όχι επί του ιδιοκτησιακού καθεστώτος επί της εκτάσεως που καταλαμβάνουν οι εγκαταστάσεις.

Το ερώτημα είναι όταν λήξει ο χρόνος τι θα γίνουν τα κουφάρια !  Και τέτοια έχουμε πολλά στις βιομηχανικές περιοχές της Θράκης μηδέ της <<Φωνής της Αμερικής>> εξαιρουμένης!. Φαντασθείτε κάτι σαν τις πόλεις των χρυσοθήρων που φύτρωναν στις ΗΠΑ την περίοδο της κατάκτησης της Δύσης και κατέρρεαν μόλις τέλειωνε ο χρυσός και μη γελιέστε και εδώ περί άλλου «χρυσού» πρόκειται.

ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ

Οι ευνοϊκότεροι όροι δίνουν στους επενδυτές εντός ΕΟΖ περίπου 50% μικρότερο λειτουργικό κόστος λόγω:

• Φορολογίας  που δεν ξεπερνά το 10%.
• Χαμηλών ή ανύπαρκτων ασφαλιστικών εισφορών.
• Χαμηλού εργασιακού κόστους.

Τα κράτη προσδοκούν από τις ξένες επενδύσεις:

• Εισαγωγή τεχνολογίας και τεχνογνωσίας.
• Είσπραξη κάποιων φόρων, λίγων μεν, αλλά που δεν θα τους εισέπρατταν διαφορετικά.
• Η εξαγωγική δυναμική που θα δημιουργηθεί θα επιδράσει θετικά στο εμπορικό ισοζύγιο. Προσδοκούν οι κυβερνώντες στην Ελλάδα ότι θα λειτουργήσουν σαν όχημα και για τις υπόλοιπες εξαγωγές της χώρας (μύθος).
• Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Προσδοκούν οι κυβερνώντες ότι αυτοί που θα απολυθούν από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα λόγω της ύφεσης και της δημοσιονομικής πειθαρχίας θα βρούν εργασία στις ΕΟΖ (μύθος).

.

Η ΦΑΚΑ

*  Όταν το Κράτος παραχωρεί τις παρθένες εκτάσεις οι διαχειρίστριες εταιρείες των ΕΟΖ επιδιώκουν, αν δεν το έχουν πράξη ήδη εκ των προτέρων, να έρθουν σε επαφή με επενδυτές και επιχειρήσεις που θα στήσουν τα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες καθώς και τις απαραίτητες γενικώς υποδομές, δηλαδή οδικά δίκτυα, καταστήματα, κατοικίες, σχολεία, μικρές κλινικές κλπ.

Αυτές οι υποδομές θα δημιουργήσουν πρόσκαιρο όφελος σε κατασκευαστικές εταιρείες που το πιθανότερο θα είναι ξένες και περί αυτού έχουμε ουκ ολίγα παραδείγματα στην περιοχή μας. Οι ντόπιοι κατασκευαστές θα απασχοληθούν ως υπεργολάβοι, δηλαδή απλώς θα γλύψουν το βάζο από το μέλι.

Αυτές οι πόλεις πρότυπα (charter cities) λειτουργού ως μαγνήτες συγκέντρωσης δραστηριοτήτων πέριξ αυτών και παράλληλα αποψίλωσης για να μην πω οικονομικής ερήμωσης σε όσες περιοχές δεν συνορεύουν με αυτές. Το ζήσαμε με την αστυφιλία την προηγούμενη 30ετία όπου ολοκαίνουργιες υποδομές στα χωριά πληρωμένες με τον ιδρώτα του Έλληνα φορολογούμενου έμειναν ανενεργές και έγιναν άχρηστες.

*   Οι εργαζόμενοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους χωρίς την ομπρέλα της στοιχειώδους κρατικής μέριμνας διότι η εργασιακές συμβάσεις είναι με συμφωνία. Οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας κυμαίνονται από 55 έως 70. Πιθανόν όμως να υπάρχει συμφωνία με πλάνο παραγωγής όπου ο εργαζόμενος θα αμείβεται όταν το ολοκληρώσει….

*   Οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα μειώσουν την ανεργία μόνο σε ανειδίκευτο προσωπικό και δεν είναι απολύτως βέβαιο αυτό γιατί … η ΔΙΕΔΑΦΙΚΗ συνεργασία που θεσμοθετήθηκε με τον Καλλικράτη δεν αναφέρεται μόνο σε συνοριακά εδάφη, αλλά και σε ελεύθερη διακίνηση και  εισαγωγή εργατών πολλώ μάλλον ευρωπαίων πολιτών πχ. Βουλγάρων, Ρουμάνων κλπ.

Το βέβαιο όμως είναι ότι δεν λύνεται το πρόβλημα της διαρθρωτικής ανεργίας. Τις θέσεις ευθύνης και του επιστημονικού προσωπικού οι εντός ΕΟΖ επενδύσεις είναι βέβαιο ότι θα τις εισάγουν από τις μητρικές επιχειρήσεις. Υπενθυμίζω απλώς την οδηγία «Μπολκεστάιν» οπού επιχειρήσεις εντός Ε.Ε. μπορούν να απασχολούν εργαζόμενους από άλλες χώρες με συνθήκες εργασίας και αμοιβές που ισχύουν στις χώρες από όπου προέρχονται.

*   Το κυριότερο είναι ότι χάνονται κάθε είδους τοπικά ήθη και έθιμα καθώς και εργασιακές παραδόσεις, οι δε εργαζόμενοι εντός των πρότυπων πόλεων οδηγούνται σε κοινωνική και ψυχολογική εξαθλίωση, φαινόμενο που παρατηρήθηκε σε κοινωνίες με άλλη νοοτροπία όπως Κίνα Ινδία Μεξικό…. Φανταστείτε με τη δική μας νοοτροπία!

*   Ο άνισος ανταγωνισμός υπέρ των επιχειρήσεων που λειτουργούν εντός των ΕΟΖ θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο των εγχώριων και τοπικών επιχειρήσεων παρεμφερούς αντικειμένου ή στην καλύτερη περίπτωση μεταφοράς τους εντός ΕΟΖ με συνέπεια, απολύσεις και αύξηση της ανεργίας. Παραδείγματος χάριν μια επιχείρηση που τυποποιεί τοπικά αγροτικά προϊόντα γιατί να μην τα τυποποιεί εντός της ΕΟΖ με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτή της προσφέρει; Το να στήσεις ένα προκάτ κουτί είναι εύκολο, γρήγορο και φτηνό.  Το ζήτημα είναι πώς παίρνεις την άδεια να το πραγματοποιήσεις, δηλαδή πώς βρίσκεις το δρόμο να ενταχθείς στην ΕΟΖ και εδώ έχουν νόημα τα παρακάτω.

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Η εμβάθυνση επί των ΕΟΖ καταδεικνύει ότι η σύλληψη και η εφαρμογή τους επαναφέρουν το Φεουδαρχικό καθεστώς στον εικοστό πρώτο αιώνα.

Ειδικότερα: οι εταιρείες που διαχειρίζονται τις ΕΟΖ με ποιους κανόνες δέχονται τις επιχειρήσεις, πώς τις επιλέγουν, με τι κριτήρια διεξάγουν τους διαγωνισμούς, από ποια πολιτικά γραφεία προτείνονται οι εργαζόμενοι, ποια είναι η διαφάνεια τους. Ένας καπιταλισμός «καζίνο» θα διαπλέξει επιχειρηματίες και πολιτικούς υπό τον «Φεουδάρχη» με στόχο το οικονομικό και προσωπικό του όφελος.

Ας μην είναι αφελείς κάποιοι τοπικοί άρχοντες που έσπευσαν ασμένως να τις υιοθετήσουν ελπίζοντας να ωφεληθούν πολιτικά. Να θυμούνται ότι «όταν μαλώνουν τα βουβάλια στο βάλτο την πληρώνουν τα βατράχια». Έχουν άλλα πεδία δόξης λαμπρά να ασχοληθούν π.χ. αστική διανομή φυσικού αερίου ,διαχείριση σκουπιδιών ,για τα οποία θα επανέλθω σύντομα.

Ο βαθύτερος λόγος που οι χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης αντιδρούν  διά μέσω της επιτροπής εσωτερικής αγοράς και ανταγωνισμού της ΕΕ  δεν είναι ότι οι ΕΟΖ  διαρρηγνύουν τους κανόνες της ενιαίας αγοράς συνεπώς του Ευρωπαϊκού κεκτημένου αλλά γιατί σ΄αυτές τις κοινωνίες ο αστισμός ολοκληρώθηκε αποτινάσσοντας τον φεουδαρχισμό.

Ίσως η ελληνική κοινωνία προερχόμενη εξ επαναστάσεως είναι ευεπίφορη για πειραματόζωο της ΕΕ. Έχοντας πατριαρχική δομή ακόμη και στα πολιτικά της κόμματα,  έχει μέχρι και σήμερα ενοχοποιημένη τη λέξη «αστός» αφού οι έλληνες που δήθεν τους υποδύθηκαν καταρράκωσαν το νόημα του αστού με τις λαμογίες τους. Το παράδειγμα που επικαλούνται οι εγχώριοι υποστηρικτές των ΕΟΖ για τη Πολωνία οπού λειτουργούν 14 ΕΟΖ  θα σχολίαζα ότι είναι ατυχές διότι αυτές ιδρύθηκαν το 1994 δέκα χρόνια πριν την ένταξή της στη ΕΕ καιχρησιμοποιήθηκαν ως συνοριακός φράκτης ίσως και αντίβαρο στις 14 ΕΟΖ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, 2 βιομηχανικές, 4 τεχνολογικές και καινοτομικές και 8 αναψυχής αλλά σήμερα ενοχλούν την ΕΕ.

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ?

Στο ερώτημα αυτό η απάντηση είναι προφανής.

Πρώτον γιατί θα δώσουν γή και ύδωρ τουρκικές επιχειρήσεις να εγκατασταθούν σ’ αυτές μαζί με το προσωπικό τους.

Δεύτερον οι άλλοι επιχειρηματίες δεν θα μας αγαπήσουν ξαφνικά, ούτε θα έρθουν ως ευεργέτες, ούτε στη βάση της ανταποδοτικής σχέσεως «κόστος-όφελος», αλλά αποβλέποντας:

–          Στον πλούτο της γεωπολιτικής μας θέσης

–          Στον πλούτο του υπεδάφους της οροσειράς της Ροδόπης (όσμιο, χρυσός, ουράνιο κ.α.)

Δυστυχώς για μας που ζούμε στη Θράκη και τα δύο είναι υποτιμημένα και αναξιοποίητα.

Για όλα όσα προανέφερα είμαι αντίθετος με την ίδρυση ΕΟΖ στην περιφέρεια Ανατολικής Μακ  και Θράκης αλλά και γενικότερα 

Στην ερώτηση αν έχω πρόταση θα κατέθετα τα εξής:

Το πρόβλημα της Χώρας είναι το ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που υποφέρει στις υπερβολικά πολλές εισαγωγές. Αντί ΕΟΖ, ας χαράξουμε μια στρατηγική υποκατάστασης των εισαγωγών με αξιοποίηση της πρωτογενούς μας παραγωγής, του εκσυγχρονισμού της βιομηχανικής μας παραγωγής με κατάλληλη οικονομική πολιτική που θα καταργεί τη γραφειοκρατία και θα εξαλείφει τη λαμογιά ώστε να  δημιουργήσει σταθερό οικονομικό περιβάλλον και με τα μισά κίνητρα αυτά των ΕΟΖ.

Στο κάτω κάτω γιατί να μην αξιοποιήσουμε τις ήδη υπάρχουσες βιομηχανικές περιοχές που έχουν έτοιμες όλες τις υποδομές και κατάντησαν νεκροταφεία επιχειρήσεων ως ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΟΖ δεν χρειαζόμαστε νέους χρυσοθήρες. Το ξανακάναμε το 1994-2004. Ας αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα μας, ας δείξουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στην περηφάνια μας.