ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ 13.02.2012
Δυστυχώς η Αριστερά δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την εσωτερική της διαφορά ανάμεσα σ΄ αυτούς που οι προεκλογικές τους ρητορείες είναι ένα τελετουργικό εγκλωβισμού ψηφοφόρων και τίποτε άλλο, έχοντας μόνο τον τίτλο μεταρρυθμιστική Αριστερά, χωρίς να έχουν καμιά διαφορά από τους συντηρητικούς και σ΄ αυτούς που πρέπει να εφαρμόσουν τις ανέφικτες προεκλογικές τους υποσχέσεις.
Δεν είναι στις προθέσεις μου να αναλύσω στο άρθρο αυτό πώς προέκυψε η παγκόσμια οικονομική κρίση και ποιους εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση. Η διαπίστωση είναι μία: Η κρίση είναι γεγονός και πλήττει κυρίως τις χώρες του ώριμου καπιταλισμού μέσω των δημοσίων χρεών και των δημοσίων ελλειμμάτων. Οι αγορές – και ποιες είναι αυτές – μαίνονται και οι αξιολογήσεις των οίκων Moody’s , Fitch και S&P – πόθεν αυτοί νομιμοποιούνται – τις αλληλοτροφοδοτούν.
Δυστυχώς η Ελλάδα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και θα έλεγα, τηρουμένων των αναλογιών, με ευθύνη και του λαού και των πολιτικών που αυτός εξέλεξε και επέλεξε. Δυστυχώς σπαταλήθηκε το κεφάλαιο της Χώρας σε μια επίπλαστη ευημερία του εύκολου πλουτισμού , της αρπαχτής, του Life Style, της φυγοπονίας και της κρατικοδίαιτης ανάπτυξης. Όλα αυτά είναι δείγματα έλλειψης παιδείας και ανώριμου αστισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Η χαριστική βολή στη Χώρα δόθηκε την τελευταία εξαετία από τα δύο κόμματα εξουσίας αλληλοδιαδόχως με την απογραφή και την καταγραφή, για να φορτώσει το ένα στο άλλο το πολιτικό κόστος που τόσο δεν το λογαριάζουν (sic) , και εκεί μπήκαν οι τίτλοι τέλους στο έργο ΕΛΛΑΣ.
Σήμερα ο Έλληνας πολίτης ασχολείται με το πώς θα αντεπεξέλθει ισορροπώντας αφενός στο εισπρακτικό αμόκ που οριζόντια εφαρμόζει η κυβέρνηση και πίπτει επί δικαίων και αδίκων και αφετέρου στα μειωμένα έσοδα του οικογενειακού εισοδήματος που, λόγω της περιοριστικής εισοδηματικής πολιτικής, της ανεργίας και της ύφεσης, υπάρχουν.
Και όμως αυτή η καθημερινή σκοτούρα δεν αποκλείει τις γενιές, που μεγάλωσαν με την ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου, να αναρωτιούνται: Πού είναι η Αριστερά;
Το ερώτημα γίνεται βαθύτερο και παίρνει άλλες διαστάσεις αν διαμορφωθεί τι έκανε η Αριστερά για να αποσοβήσει την κρίση παγκοσμίως, αλλά και εδώ.
Είναι γεγονός ότι οι δυτικού τύπου δημοκρατίες, με τις όποιες παραλλαγές, είναι δομημένες τραπεζοκεντρικά. Οι κεντρικές τους τράπεζες ψευδεπίγραφα είναι εθνικές. Ουσιαστικά είναι ιδιωτικές και κατά βάση εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εμπορικών και επενδυτικών τους ομολόγων. Π.χ. η Federal Reserve ανήκει στις εξής τράπεζες:
1.ROTHCHILD BANK OF LONDON
2.WARBURG BANK OF HAMBURG
3.ROTHCHILD BANK OF BERLIN
4.LAZARD BROTHERS OF PARIS
5.KUHN LOEB BANK OF NEW YORK
6.ISRAEL MOSES SEIF BANKS OF ITALY
7.GOLDMAN SACHS OF NEW YORK
8.WARBURG BANK OF AMSTERDAM
9.CHASE MANHATTAN BANK OF NEW YORK
Κατά βάση στις οικογένειες Rothschild, Morgan, Stanley. Το ίδιο και η Deutsche Bank, αλλά και η ΕΚΤ, ανεξάρτητα του ότι τύποις επιλέγεται από τις κυβερνήσεις ο επικεφαλής . Το υπόλοιπο ΔΣ είναι αυτό που επιβλέπει και προφυλάσσει τα συμφέροντα των τραπεζιτών.
Στην Τράπεζα της Ελλάδος μόνο το 8% ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Το υπόλοιπο 92% ανήκει σε ιδιώτες μετόχους με ποσοστά κάτω του 5%, συνεπώς μπορούν να παραμείνουν ανώνυμοι. Στις δε άλλες τράπεζες, που δήθεν ονομάζονται ελληνικές , η συμμετοχή του Κράτους είναι: Στην Εθνική 1,2%, στην Alpha 0,5% , στη Eurobank 0%. Κατά τα άλλα θα χρεωθούν οι ελληνικές γενιές με 32 δις. Ευρώ σε ανταλλαγή κοινών μετοχών, άνευ ψήφου, για να γλυτώσουν από τις συνέπειες του κουρέματος.
Το ερώτημα επανατίθεται: Τι έκανε η κυβερνώσα Αριστερά, λοιπόν, απέναντι σ’ αυτόν το σταδιακά δομημένο στυγνό καπιταλισμό; Και λέω σταδιακά, γιατί διαφορετικά οραματίστηκαν περί το 1800 την ελεύθερη αγορά οι πατέρες της Adam Smith καιDavid Ricardo. Αυτοί πίστευαν ότι θα εξισορροπήσει η ανάγκη με τη χρήση, άλλωστε αυτό υπαγορεύει και η ανθρώπινη λογική. Δεν υπολόγισαν, όμως, την απληστία της ανθρώπινης φύσης που δημιούργησε τους παγκόσμιους επικυρίαρχους, για τους οποίους θα επανέλθω σε άλλο άρθρο μου.
Οι προερχόμενοι από την Αριστερά κυβερνώντες δικαιολόγησαν την απραξία τους και ολιγοψυχία τους για ανατροπή του συστήματος στο διεθνή ανταγωνισμό, στον ελλειμματικό παραγωγικό τομέα και στις πιεστικές ανάγκες του δημόσιου χρέους , του δημόσιου ελλείμματος κλπ. Θα προσέθετα ίσως και από αίσθημα ενοχής για την πλαστή ευημερία που παρείχαν στο λαό, μέσα από μια ανακατανομή πλούτου που έπρεπε να γίνει με άλλη φιλοσοφία.
Δυστυχώς η Αριστερά δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την εσωτερική της διαφορά ανάμεσα σ΄ αυτούς που οι προεκλογικές τους ρητορείες είναι ένα τελετουργικό εγκλωβισμού ψηφοφόρων και τίποτε άλλο, έχοντας μόνο τον τίτλο μεταρρυθμιστική Αριστερά, χωρίς να έχουν καμιά διαφορά από τους συντηρητικούς και σ΄ αυτούς που πρέπει να εφαρμόσουν τις ανέφικτες προεκλογικές τους υποσχέσεις.
Και όμως και οι δύο ακολουθούν λάθος δρόμο απέναντι στη σοβαρότερη κρίση που διέρχεται ο καπιταλισμός.
Οι πρώτοι άφωνοι και αμήχανοι προθυμοποιούνται να διορθώσουν το σύστημα απορροφημένοι απ’ αυτό ή προσπαθούν να αποδείξουν την υπευθυνότητά τους προτείνοντας σκληρότερα νεοφιλελεύθερα μέτρα. Π.χ. στην Ελλάδα την έλλειψη ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας οι σωτήρες την χρεώνουν στο εργασιακό κόστος που ελάχιστα τη βαρύνει και όχι στην γραφειοκρατία της διοίκησης, τα υπέρμετρα και στρεβλά φορολογικά μέτρα, τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος, την έλλειψη χωροθετημένης γης, την έλλειψη στρατηγικής, την έλλειψη υποδομών, το κρατικοεξαρτημένο επιχειρείν κλπ.
Οι δεύτεροι απλώνοντας ένα επιπόλαιο και ξύλινο λόγο, χωρίς να επικοινωνούν με την πραγματικότητα, πλάθουν μια δική τους πραγματικότητα, εγκλωβισμένη στην υιοθέτηση όλων των ρουσφετιών του δικομματισμού. Π.χ. στην Ελλάδα οι άλλοι σωτήρες υπόσχονται διατήρηση των εργασιακών κεκτημένων σε ένα δημόσιο τομέα που βουλιάζει στην απραξία και σε μια γενικευμένη νοοτροπία της ελάχιστης προσπάθειας που επικρατεί στη κοινωνία.
Πότε μεγαλούργησε η Αριστερά; Φυσικά όχι όταν έγινε μεταλλάκτης ενός προγράμματος που δεν ήταν δικό της. Αντιθέτως μεγαλούργησε όταν:
– Συνέθετε απόψεις και ρεύματα χωρίς να υποχωρεί από τις αρχές της δημιουργώντας το μεγάλο δημοκρατικό χώρο.
– Ενσωμάτωνε στη διαφύλαξη της Πατρίδας τη δύναμη των κοινωνικών διεκδικήσεων.
– Δημιουργούσε πλούτο και τον αναδιένειμε στις εν ζωή γενιές, χωρίς αυτό να γίνεται εις βάρος των μελλοντικών.
– Η δημοκρατία στο εσωτερικό της αποδεικνυόταν στην πράξη ως παράδειγμα στην κοινωνία. Τέλος
– Ήταν φορέας πολιτισμού και αναδημιουργίας.
Σήμερα η Ελληνική Αριστερά πρέπει με ειλικρινή λόγο να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του Λαού. Η Λυδία λίθος σε αυτό είναι η λέξη θυσία. Όχι όμως οι θυσίες που ήδη γίνονται και υπηρετούν το σύστημα και μοιραία οδηγούν σ΄ αυτό που οι κυβερνώντες ξορκίζουν !!! , δηλαδή την πτώχευση. Κι αυτό γιατί παρά την χθεσινή επεισοδιακή ψήφιση του νέου μνημονίου προτού κάνεις φτάσει να εξετάσει την πιθανή η όχι επιτυχία της νέας συνταγής της τρόικας και της Μέρκελ θα πρέπει να δει το εφικτό της εφαρμογής της . Οι προθεσμίες εφαρμογής που τίθενται στο νέο μνημόνιο είναι μάλλον ανεφάρμοστες ακόμα και για τον κρατικό μηχανισμό της… Γερμανίας, πόσο μάλλον για τον παραπαίοντα ελληνικό.
Τότε για ποιες θυσίες προτρέπω; Αυτές που θα απαιτηθούν για να ανατραπεί το τραπεζοκεντρικό σύστημα. Αν εκεί υπάρξει πλειοψηφική ανταπόκριση και όχι η κακομοιριά του αν θα πάρουμε το πενιχρό μισθό ή σύνταξη τότε θα τρίξουν τα θεμέλια του συστήματος.
Να η πρόκληση ανατροπής για την Ελληνική Αριστερά!!!
Επίλογος: Τα Νόμπελ δεν δίδονται για διακόσμηση και τους νομπελίστες δεν πρέπει να τους έχουμε ως γλάστρες για αναμνηστικές φωτογραφίες, αλλά να τους ακούμε. Ο Πώλ Κρούγκμαν, ένας από αυτούς, είπε ότι είναι λάθος τα χρέη των Κρατών να αντιμετωπίζονται όπως τα χρέη των νοικοκυριών , όπου οι οικογένειες είναι υποχρεωμένες να τα αποπληρώσουν. Οι Κυβερνήσεις έχουν υποχρέωση να κάνουν το χρέος να αυξάνεται πιο αργά από τη φορολογική τους βάση. Και συνέχισε λέγοντας τι έγινε το τεράστιο χρέος που δημιούργησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν αποπληρώθηκε ποτέ, αλλά έγινε ασήμαντο μέσα από την ανάπτυξη.
Κρατώντας το τελευταίο αναρωτιέμαι: Σήμερα μας δανείζουν για να πληρώσουμε τις παλαιότερες εκδόσεις των ομολόγων που οι ίδιοι κατέχουν, άραγε θα περισσέψουν χρήματα για ανάπτυξη;;;
