Συνέντευξη με τον πρώην υφυπουργό Παναγιώτη Σγουρίδη 2019-09-06 στο περιοδικό Culture Magazine

Το 4ο Συνέδριο των Ανεξάρτητων Ελλήνων στα τέλη Νοέμβρη μπορεί να εξελιχθεί σε συνέδριο επανίδρυσης”

Επιμέλεια: 

Βασιλική Β.Παππά

vas_nikpap@yahoo.gr

Σήμερα το Culture Magazine φιλοξενεί τον εξέχοντα υφυπουργό και συγγραφέα κ. Παναγιώτη Σγουρίδη. Ο κύριος Σγουρίδης είναι ένας άνθρωπος απίστευτα ευγενής, γοητευτική προσωπικότητα, ειλικρινής και άμεσος. Ένας άνθρωπος ιδιαίτερα έξυπνος και πνευματώδης.

Β.Π.: Κύριε Σγουρίδη, σας γνωρίζουμε ως πολιτικό αλλά πολύ λίγα γνωρίζουμε για εσάς. Θα θέλατε να μας περιγράψετε το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώσατε;

Π.Σ.: «Είμαι το μετακατοχικό παιδί αστικής οικογένειας. Ο πατέρας μου Σγουρής, μεγάλωσε ορφανός στο σπίτι του θείου του, αδελφού της γιαγιάς μου Κλεονίκης, πρόσφυγες από Κωνσταντινούπολη. Η μητέρα μου Θαΐς, vera Ξανθιώτισσα από την παλιά πόλη, παιδί της εφτάτεκνης οικογένειας Αβραμίδη. Ο συγχωρεμένος, βενιζελικός και κεντρώος, διετέλεσε για πολλά χρόνια δημοτικός σύμβουλος Ξάνθης, μέχρι που η δικτατορία τοποθέτησε διορισμένους. Επί βουλγαρικής κατοχής, ως «ντουρντουβάκι», εξόριστος καταναγκαστικής εργασίας, έφαγε πολύ ξύλο. Είχαμε δική μας ποτοποιία, που το βράδυ όταν κατέβαιναν τα κιουπέγκια…..ρολά, μετατρεπόταν σε στέκι ελεύθερου πολιτικού διαλόγου. Οι ¨αφιλότιμοι¨ με δύο αλμυρές σαρδέλες και μισή δραχμή ελιές σε χωνάκι από εφημερίδα, έπιναν μισή οκά ούζο πολιτικοφιλοσοφώντας, με ωριμότητα ισάξια και καλύτερη αυτής που συνάντησα μετά από χρόνια στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μεγάλωσα μέσα σ΄ αυτή την πλούσια σε πολιτικά γεγονότα περίοδο του 50 – 60. Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, καλοκαίρια αλλά και Τετάρτες καθώς και Σάββατα απόγευμα – έτσι λειτουργούσε το σχολείο τότε -, ήμουν αυτήκοος μάρτυρας συζητήσεων που είχαν μεστό λόγο και αντίλογο.

Τελείωσα το Γ΄ δημοτικό σχολείο Ξάνθης, ¨αβρόχοις μυαλού¨. Άρχισα να καταλαβαίνω τι μου γινόταν μαθησιακά από την 3η γυμνασίου και μετά. Ο εφηβικός μου εγωισμός με ¨εξόρισε¨ στη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσα το Β΄ Αρρένων στη Αγία Σοφία, γιατί η θεία μου η Ευτυχία με δήλωσε εκεί, ως κηδεμόνας. Εκεί ποτέ δεν μου έδωσαν σημασία, θεωρώντας με ένα ενοχλητικό επαρχιώτη που συνεχώς ρωτά γιατί δεν καταλαβαίνει. Πήρα την εκδίκησή μου στο αμήχανο, γεμάτο απορία βλέμμα των καθηγητών και συμμαθητών μου, όταν έφερα το βραβείο της Μαθηματικής Εταιρείας στο Γυμνάσιο και την αλλαγή συμπεριφοράς τους. Φυσικά τότε ανέβηκε και η επιχορήγηση από την οικογένεια, επειδή είχε ¨λιγδώσει¨ το έντερό μου και μέχρι τότε τα βράδια την έβγαζα με κουλούρι, μήπως και εξοικονομήσω το εισιτήριο για να δω ταινίες ποιότητας στο ¨Θυμέλη¨. Τελειώνοντας στο Αριστοτέλειο την Πολυτεχνική Σχολή, κρατώντας τρία μαθήματα διπλωματική για καμία φοιτητική άδεια, εντάχθηκα στο στρατό 105 σειρά. Η επιστράτευση μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο με βρήκε κληρωτό έφεδρο αξιωματικό και υπηρέτησα 36 μήνες. Τα υπόλοιπα γνωστά……….»

Β.Π.: Ασχολείστε με την πολιτική πάρα πολλά χρόνια. Διατελέσατε βουλευτής Ξάνθης, υφυπουργός, είστε ο μακροβιότερος αντιπρόεδρος της Βουλής, αντιπρόεδρος του κινήματος των ΑΝ.ΕΛ. Ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης είχε πει ότι «η πολιτική είναι ένας μεγάλος έρωτας που έχει καταντήσει αγοραίος». Συμφωνείτε με την άποψη αυτή;

Π.Σ.: «Ο Τρίτσης ήταν ένας ευφυής πολιτικός που θα έκανε πολλά για την Ελλάδα αν επέλεγε ένα Δημόσιο Νοσοκομείο από τα διάφορα Ιατρικά Κέντρα. Η άποψή μου είναι ότι οι έξυπνες ατάκες λένε τη μισή αλήθεια, ποτέ ολόκληρη».

Β.Π.: Ιδιαίτερα θητεύσατε ως υφυπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Κιότο (Δεκέμβριος 1997), το οποίο προέβλεπε τη μείωση εκπομπών αερίων από τις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες, πιστεύετε ότι τα συμβαλλόμενα μέρη τήρησαν αυτήν την υπόσχεση ή απλώς ήταν ένα ελάχιστο πρώτο βήμα;

Π.Σ.: «Στη σημερινή εποχή το ¨Εν αρχή ην ο λόγος¨ έχει μετεξελιχθεί στο ¨Εν αρχή ην το ΣΥΜΦΕΡΟΝ¨. Η Ε.Ε. μη έχοντας δική της ενέργεια και προσπαθώντας να την αποκτήσει μέσα από τις ανανεώσιμες πηγές, έχει κάνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή, βάζοντας στόχους προς υλοποίηση το 2030-2050. Δεν συμβαίνει το ίδιο στις Η.Π.Α. όπου οι εκάστοτε Πρόεδροι εξαρτώνται από τη Wallstreet, την εξελιγμένη πολεμική βιομηχανία (βλέπε το δισταγμό Τράμπ για αποφάσεις ακύρωσης παραγγελίας των F35 για Τουρκία) και τις ενεργειακές εταιρείες. Ούτε στην Κίνα του κομμουνιστικού καπιταλισμού, ούτε στις ασφυκτιούσες πληθυσμιακά Ινδία και Ιαπωνία. Τέλος, ούτε στη Ρωσία του Πούτιν, που το φυσικό αέριο είναι η πνοή στο ρούβλι. Δηλαδή οι ελέγχοντες τα ¾ του πλανήτη Γή, δεν το σέβονται. Δυστυχώς όμως ο Πλανήτης δεν διαθέτει έξοδο κινδύνου, εκτός αν έχει και εμείς οι κοινοί θνητοί δεν το γνωρίζουμε».

Β.Π.: Πιστεύετε ότι λαμβάνεται από την Πολιτεία η πρέπουσα μέριμνα για τους αναγκαίους ελέγχους ή δεν υπάρχουν οι ειδικοί μηχανισμοί που πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση;

Π.Σ.: «Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να σταματήσει τη χιονοστιβάδα της κλιματικής αλλαγής που επελαύνει. Μπορούμε όμως ως τότε να την εκμεταλλευθούμε έξυπνα, κερδίζοντας οικονομικά. Στο εύλογο ερώτημα πώς, η απάντηση είναι κτίζοντας την ¨πράσινη¨ Ελλάδα και προβάλλοντάς την, σε αντιδιαστολή με άλλες χώρες που μας ανταγωνίζονται, π.χ. στον τουρισμό. Προσθέτουμε δηλαδή στο brand name ¨Ελλάς¨ εκτός από τον πολιτισμό, την παράδοση στη φιλοξενία και το ευλογημένο γεωγραφικό πλάτος και μήκος που βρισκόμαστε, που μας δίνει αυτή τη μοναδική εξαιρετική βιοποικιλότητα και το πράσινο παράδειγμα που….ίσως λειτουργήσει για μίμηση παγκοσμίως. Αυτό προϋποθέτει καλλιέργεια σε βάθος που ξεκινά από την προσχολική ηλικία. Είναι γνωστό πως τα μικρά παιδιά επιβάλλουν στους παππούδες και γιαγιάδες αλλά και στους γονείς τους ακόμη, πράγματα που δεν μπορεί να επιβάλει ούτε η καταστολή. Ρίχνω και την ιδέα του πράσινου νομίσματος, …..δηλαδή πρωτόλεια, προτείνω να αγοράζεις ενέργεια με κάρτα, – φυσικά σε μια Ελλάδα τεχνολογικά προηγμένη που θα έχει τη δυνατότητα να την υποδεχθεί, άρα οι σχολάζοντες επιστήμονές της θα έχουν ήδη βρεί καλά αμειβόμενη εργασία -, που αν την καταναλώσεις δεν θα μπορείς να ανάψεις ούτε το φως του σπιτιού σου».

Β.Π.: Εκτός από πολιτικός είστε και συγγραφέας. Σε μια συνέντευξη ο ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός είπε: “Η γλώσσα στην ουσία είναι η σκέψη μας. Εφόσον αλλοιώνεται η σκέψη μας, αρχίζει να αλλοιώνεται και η γλώσσα μας”. Ποια η δική σας άποψη;

Π.Σ.: «Προσπάθησα να συγγράψω, δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Ξέρετε ο συγγραφέας δεν κρίνεται μόνο από τις ιδέες του αλλά και από τον τρόπο που τις παρουσιάζει, διαλέγοντας τις λέξεις που με τέχνη τις αραδιάζει. Στο ¨Θράκης προβληματισμοί στο κατώφλι του 21ου αιώνα ¨Εκδόσεις Καστανιώτη, προσπάθησα από τις δικές μου προσλαμβάνουσες παραστάσεις να προσεγγίσω την εξωτερική πολιτική, μέσω της Θράκης, των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, του κουρδικού ζητήματος και της υπόθεσης Οτσαλάν. Στο ¨Πολιτικό Δεκάπρακτο¨, επίσης από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, κατέθεσα τις πολιτικές και κοινωνικές μου απόψεις μέσα από 10 διηγήματα.

Η γλώσσα ενός λαού είναι φορέας του πολιτισμού και της ιστορίας του. Η Ελληνική γλώσσα που παραμένει ζωντανή μέσα στην νεοελληνική καθομιλουμένη, αλλά δεν το γνωρίζουμε και συνεχώς σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση την κακοποιούμε, είναι η γλώσσα που ακριβολογεί και δεν περιγράφει. Είναι γλώσσα των υπολογιστών και αργότερα των νοημόνων μηχανών, της Ε΄ βιομηχανικής επανάστασης. Είναι κεφάλαιο που δυστυχώς οι νεοέλληνες της ελάχιστης προσπάθειας δεν το αντιλαμβανόμαστε και δεν το αξιοποιούμε. Τα γλωσσικά δάνεια και οι προσθήκες δεν είναι κάτι κακό, αρκεί να μην αλλοιώνουν την πολιτιστική ταυτότητα. Στη βάση όσων ανέφερα, έχει δίκιο ο κ. Καταλειφός» .

Β.Π.: “Κάθε πολιτισμός έχει το μεγαλείο του, κάθε εποχή έχει το δράμα της. Έτσι προχωράει η ιστορία του ανθρώπου, που παλεύει ενάντια στη φύση και τις αντιξοότητες της ζωής, για όλο και περισσότερη ανθρωπιά”. Τι είναι όμως αυτό τελικά που επικρατεί; Η ανθρωπιά ή οι αντιξοότητες της ζωής, κύριε υπουργέ;

Π.Σ.: «Οι αντιξοότητες της ζωής είναι αυτές που αναδεικνύουν τον ανθρωπισμό. Απλά δείχνεις την ανθρωπιά σου όταν δίνεις το χέρι σου για να σώσεις από πνιγμό τον συνάνθρωπό σου με κίνδυνο να πνιγείς κι εσύ. Επίσης θα επεξέτεινα την αρχική σας σκέψη λέγοντας ότι κάθε εποχή έχει το μεγαλείο της, π.χ. εποποιία του 40 και κάθε πολιτισμός το δράμα του, πχ Ολλανδοί κυανόκρανοι, νομίζω στη Σρεμπρένιτσα, που άφησαν εμπρός στα μάτια τους να σφαγούν γυναικόπαιδα που κατέφυγαν στην προστασία τους, χωρίς μια ντουφεκιά».

Β.Π.: “.. το αδιάψευστο επίτευγμα της ιστορίας είναι, χάρη στη γνώση του παρελθόντος, να πετύχει στη συγκρότηση της προβληματικής του αύριο”, έχει πει η Ελένη Αρβελέρ. Γιατί όμως, κύριε υπουργέ, τα σφάλματα του παρελθόντος δεν διδάσκουν τους σύγχρονους ηγέτες;

Π.Σ.: «Είναι αυτό που επεσήμανα προηγουμένως για το τι ξεχωρίζει τον συγγραφέα από τον απλό πολίτη και τον ¨αμόρφωτο¨ πολιτικό. Η Αρβελέρ είπε με άλλα λόγια αυτό που πεζά λέμε ¨Λαός που δεν διδάσκεται από το παρελθόν του δεν έχει παρόν , αλλά ούτε και μέλλον¨ Δυστυχώς για την εξουσία ισχύει το ¨Σγουρίδειο αξίωμα¨. Ξέρετε στην διαλεκτική δεν υπάρχουν αξιώματα όπως στα μαθηματικά αλλά δυστυχώς αυτή η φράση είναι: «Φύγε εσύ να έρθω εγώ, να κάνω αυτά που κάνεις εσύ, αλλά θα τα κάνω εγώ», πιθανόν μικροαστοχίες από τη φράση αυτή απλώς το ενισχύουν».

Β.Π.: Ως Ανεξάρτητοι Έλληνες συνεργαστήκατε με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να βγει η χώρα από τη δίνη πολλών ταλαιπωριών. Κάνοντας έναν απολογισμό, θεωρείτε ότι η σύμπραξη μαζί τους ήταν επιτυχημένη; Ποια θεωρείτε ότι ήταν τα μεγαλύτερα λάθη της περιόδου αυτής;

Π.Σ.: «Η πολιτική σταθερότητα που προσέδωσε το Κίνημα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων στη δύσκολη περίοδο του 2015-2018, δεν εκτιμήθηκε ούτε από τον μεγάλο εταίρο τον ΣΥΡΙΖΑ, που φρόντισε να τους αποψιλώσει, αλλά ούτε από το λαό. Σίγουρα λάθη στρατηγικής και τακτικής γίνανε πολλά και αυτά μας καταδίκασαν στη σημερινή αποχή από τις εθνικές εκλογές του 2019 και στην πρόσκαιρη αδράνεια, όχι όμως στην εξαφάνιση. Ο βασικός κορμός παραμένει ως δίκτυο σε όλη την Ελλάδα και στις αρχές Σεπτέμβρη θα ξεκινήσουν οι προσυνεδριακές διαδικασίες για το 4ο τακτικό Συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Νοέμβρη και μπορεί να εξελιχθεί σε συνέδριο επανίδρυσης»

Β.Π.: Πώς ξεφεύγετε από την καθημερινότητα, πώς διασκεδάζετε, πώς χαλαρώνετε;

Π.Σ.: «Ασχολούμαι με τους αμπελώνες μου και την παραγωγή κρασιού και αν μείνει χρόνος με το υποβρύχιο ψάρεμα».

Β.Π.: Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

«Όλα τα βιβλία του Καζαντζάκη και οι ιστορικές μυθοπλασίες του Γιάννη Καλπούζου».

Β.Π.: Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγα λόγια;

Π.Σ.: «Εργασιομανή. Η απραξία για μένα, ίσον θάνατος».

Β.Π.: Αν είχατε ένα μαγικό ραβδί και θα μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;

Π.Σ.: «Να αλλάξω τον άνθρωπο, όλα τα άλλα θα άλλαζαν μόνα τους».